Veranderingen, n.a.v. schrijfopdracht 226

Als het om zomerweer gaat dan is Nederland een goede oefenschool voor het omgaan met veranderingen. Een zomerdag kan zo maar veranderen in een herfstdag. We rijden in augustus door de duinen en zien de bomen al verkleuren. Bij het strand aangekomen gaat het na een uur regenen. Teleurgesteld spoeden wij ons huiswaarts. Zo lang het niet gaat om noodweer met hagelstenen zo groot als tennisballen, dan valt het allemaal wel mee. Degenen die naar Spanje gevlucht zijn, claimen een schadevergoeding vanwege de verlammende hitte… Als het om ingrijpende veranderingen gaat, dan moet de levenskunstenaar in ons aan het werk. De levenskunstenaar leeft in het moment. Hij/zij kan loslaten, niet alleen verstandelijk maar totaal.

We leven in één van de rijkste landen op de wereld waar alles goed geregeld is en kunnen daardoor al moeilijker omgaan met tegenslag. We leren dat we als vanzelfsprekend overal recht op hebben. We zijn verworden tot veeleisende consumenten. We verkeren in de illusie dat we alles onder controle kunnen houden: we leren voor een examen, we leven zo gezond als mogelijk, we melden ons niet ziek en doen ons best op het werk. En toch kan het anders lopen; we ontkomen niet aan ziekte en andere tegenslag. En laat ik het nu in het vervolg bij mijzelf houden: Ik geef eerlijk toe dat ik de neiging heb om de regie te hebben. Relativeren en humor zet ik in als het anders loopt en ik besef heel goed dat ik lang niet alles in de hand heb.

Door schade en schande ben ik wijzer geworden maar ondanks dat beheers ik de kunst van het loslaten nog maar een heel klein beetje. Voor mij is de grootste boosdoener angst. Voor een deel is die angst een drijfveer om geen onverantwoorde dingen te doen die mijn gezondheid, relaties of mijn carrière schaden. Dat is tot op zekere hoogte een positieve kant. Dat wat mij in de weg zit is de verlammende kant van die angst. Ik ben vaak bang dat men mij niet mag, dat ik buitengesloten word, dat ik alles zal verliezen wat ik heb opgebouwd, dat ik langzaamaan aftakel en ziek en eenzaam aan mijn einde kom. Verder besef ik dat anderen in meer of mindere mate ook aan die angsten lijden. Dit besef maakt dat ik goed in contact kan komen met anderen, wat ook wel weer positief is.

Blijft voor mij de uitdaging om met die angst te leven of liever nog die angst kwijt te raken en fijn te leven en nu nog mooier: ook fijn te sterven!

Fijn te sterven!? Dat zeg ik wel met veel bravoure maar komt dit nu echt uit mijn hart en hele wezen? Toch ligt hierin het grootste deel van de uitdaging. Wat er ook gebeurt: uiteindelijk zal ik aan alles moeten sterven en daar kan ik beter vanaf vandaag mee beginnen. Ik weet dat ik van het leven kan en wil genieten. Van mijn naasten, van alles wat de natuur geeft. Dat ik ook graag iets voor anderen wil betekenen. Dat zal beter gaan door nu al te beginnen met loslaten, zoals een herfstblad het verkleuren niet tegen kan houden. Uiteindelijk dwarrelt het op de wind naar de grond en gaat weer op in het geheel. Daarom vinden wij dat zo mooi naarmate wij ouder worden.

Aart

n.a.v. 'Nog zo’n taalspelletje' een bijdrage van Anja

Schrijfopdracht nr. 217

Vandaag weer zo'n spel met woorden! Maak een zin – weer liefst zo lang en logisch mogelijk – waarbij elk woord met een en dezelfde letter begint. We nemen de letter h (gelukkig begint een bepaald lidwoord ook met een h, dat maakt de opdracht iets minder moeilijk). Doe je best! De beste zet ik weer op mijn website. Hoera!

Halverwege…hoera: haast heksende hoofstukkenschrijvers hebben hun herinneringen hervonden: hilarisch, hemels, heftig, hypnotisch, heel veel hebben hopen herrie holderdebolder herbeleefd; het helemaal happy herbeschreven: hieperdepiephoera hiervoor: hulde.., hopelijk haalt het hoopje helden handig (humoristisch) het heidens helftje hierna…; hulpvaardig houdt hun helpende hand (hun hartelijke heerseres) het hoofd helemaal helder (honderden historische hoofdstukken, hoe houden haar hersenen het..?)

Anja

Oude Man aan zee (n.a.v. de schrijfopdracht van 25-7: Maak deze zin af, zo lang en zo logisch mogelijk: Omdat het op deze gewone werkdag stralend mooi zomerweer was, besloot ...

Oude Man aan zee

Omdat het op deze gewone werkdag stralend mooi zomerweer was, besloot de Oude Man met rugzak op blote voeten langs de vloedlijn zuidwaarts te wandelen langs de drukte van het Noordwijkse strand naar de rust een paar kilometer verderop waar hij op een handdoek gezeten genoot van het geluid van de branding terwijl iemand hem vanaf de duintop schilderde op een groot doek waarop een gedeelte van het duin, het strand, de zee en de helderblauwe lucht stonden afgebeeld in alle tinten groen, geel en blauw die een mens kon bedenken en op het moment dat de Oude Man overspoeld werd door een gevoel één te worden met het geheel van kleur, geur en geluid besloot de schilder de figuur van de Oude Man te laten vervagen en op te laten gaan in de tinten geel en blauw op een schilderij, dat jaren later door een vermogende Katwijkse kunstminnaar op een veiling gekocht werd voor een astronomisch bedrag en dat door een ieder die de natuur van de zee en de duinen koesterde met open mond werd bewonderd, want nooit eerder had iemand met zoveel liefde alle kleurschakeringen die zich onder invloed van de zon openbaarden op een doek weten te treffen en de titel “Oude Man aan zee” was het geheim van de schilder en de Oude Man die toen hij zijn wandeling richting Katwijk vervolgde opkeek naar de duintop waar iemand zat te schilderen achter een grote schildersezel.

                                                                                                                      

                                                                                                   Aart

Geweldige zin, Aart! En dan te bedenken dat je hem 
nóg langer had kunnen maken (zoals je mij schreef)! Mia

Mijn bioscopen & films

(n.a.v. schrijfopdracht 197)
Wat bioscoopbezoek betreft ben ik relatief laat op stoom gekomen. In mijn jeugd ben ik nauwelijks of niet naar de bioscoop geweest. Ik ben opgegroeid in een protestants-christelijk milieu in Kampen. Daar werd zeer terughoudend tegen de bioscoop en - jaren later - de televisie aangekeken. Te werelds en soms te zondig. In Kampen was een knusse bioscoop in de Boven Nieuwstraat, naast hotel De Moriaan. Ik ben wel eens met mijn zuster en mijn zwager naar die bioscoop geweest. Die hadden toen verkering. Maar welke film ik daar heb gezien, dat weet ik niet meer. Die bezoeken werden oogluikend door mijn ouders toegestaan.

Uit die tijd stamt ook de geschiedenis van de film die ik nooit heb gezien: 
De Overval (1962), één van de Nederlandse filmklassiekers en handelend over de overval op de gevangenis in Leeuwarden op 8 december 1944. https://www.youtube.com/watch?v=jufIgJh_YkU  Ik zat toen net in de tweede klas van de H.B.S. en ik weet nog, dat ik vaak naar de bioscoop fietste om naar de foto's in de vitrines te kijken. Mijn vader wilde De Overval ook zien, maar in mijn herinnering was het mijn moeder die er een stokje voor stak. Niet naar de bioscoop.

Eigenaardig eigenlijk, die weerstand tegen de film en de bioscoop. Het medium bestond immers al meer dan een halve eeuw. Eind negentiende eeuw begonnen als kermisattractie en rondreizende bioscopen, in de jaren vóór de tweede wereldoorlog uitgebreid in de gedaanten van buurtbioscopen en stadsbioscopen, uitmondend in een algemeen aanvaard uitgaansverschijnsel: een "bioscoopje pikken" op zaterdagavond.

Toen ik zelf eind jaren zestig van de vorige eeuw verkering kreeg begon mijn bioscoopleven op gang te komen. Eén van de eerste films die ik toen met 
mijn "ex" heb gezien was Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969) met het liedje "Raindrops keep falling on my head" en de beroemde fietsscène. Een film met o.a. Paul Newman, Katharine Ross en Robert Redford. We hebben die film gezien in een bioscoop in Groningen.
https://www.youtube.com/watch?v=S2OdPDEG6aQ&feature=fvwrel  Een andere hit uit die tijd: Once upon a time in the West (1968) met Henry Fonda en Claudia Cardinale https://www.youtube.com/watch?v=MNGQ1hUyx-k

Toen we - pas getrouwd - in Epe woonden, zijn we wel eens naar de film geweest in Apeldoorn en Zwolle. Daarna woonden we een jaar in Emmen en daar zijn we nooit naar de bioscoop geweest. Later streken we in Amersfoort neer en daar hebben we vaak de bioscoop bezocht. Uit die tijd herinner ik 
mij nog een anekdote. Mijn - inmiddels overleden - schoonouders waren te logeren en op een avond gingen we naar de bioscoop om de griezelfilm Sharks, deel 1 te zien. Elke keer als die kunstmatige haai uit het water opdook, of de kapitein van het bootje bij de benen greep en opvrat, gilde 
mijn schoonmoeder het uit. Middenin de bioscoopzaal.

Dat was in de jaren zeventig van de vorige eeuw. In die tijd kwam een nieuw fenomeen op: de seksbioscoop. Seksshops waren nog maar net "gelegaliseerd" en het was tijd voor de volgende stap. In politiek Den Haag leverde dat in die tijd veel debatten op. Het was ten tijde van de kabinetten Den Uyl-Van Agt en Van Agt-Wiegel. De vrij orthodox-katholieke Van Agt was eigenlijk wars van deze ontwikkelingen, net zoals hij tegen de abortuskliniek Bloemenhove en tegen de psychiatrische inrichting Dennendal was. Ik kan mij van de tv en uit de kranten nog herinneren hoe op zekere dag Van Agt, andere bewindslieden en Kamerleden op bezoek gingen bij een seksbioscoop in Den Haag. Ze kwamen er met rode oortjes weer uit, opgewacht door een horde journalisten. Eind van het liedje was, dat seksbioscopen werden toegestaan. In Amersfoort was er ook één, aan de Zuidsingel in het centrum. Daar ben ik met mijn "ex" wel eens geweest, na mijn scheiding alleen en later een paar keer met "mijn" vriendin. Er heerste altijd een broeierig sfeertje. Mannen moesten onder de filmvoorstelling, of tijdens de pauze vaak opvallend lang naar het toilet en op de achterste rijen zaten meestal Marokkaanse en Turkse stellen en echtparen. Dan hoorde je daar opeens diep gezucht vandaan komen. Die waren natuurlijk niets gewend. Flauwe aftreksels van erotiek, zoals Turks Fruit, Blue Movie, Rooie Sien en Wat zien ik waren bestemd voor de reguliere bioscopen. Turls Fruit heb ik gezien in de bioscoop tegenover het voormalige gebouw van de Amersfoortse Courant aan de Snouckaertlaan. Soldaat van Oranje (1979) is een andere film uit die tijd.

Later heb ik met "mijn" vriendin talloze films gezien in bioscopen en filmhuizen in Den Haag, Amsterdam, Haarlem, Leiden, Voorschoten en Wassenaar. De voormalige bioscoop Astra in de Langstraat in Wassenaar verdient bijzondere vermelding. In mijn beleving was dat een bioscoop zoals een bioscoop hoort te zijn. In de zaal waren geen rijen stoelen, maar er stonden tafeltjes met nummers erop. Op de tafeltjes stonden asbakken. Achterin de zaal was een podium met ook daarop enkele tafels en - vooral - een bar. De beste tafel was tafel nummer 1, op het podium, vlakbij de bar. 
Je kon tijdens de filmvoorstelling gewoon roken en drankjes drinken. Als je tafel nummer 1 had, dan kon je tijdens de film flesjes bier en glazen wijn kopen. Eén van de films die ik daar heb gezien was The Untouchables. 
In Voorschoten was een soortgelijke bioscoop, vlak naast Het Wapen van Voorschoten. Astra is verdwenen en vervangen door een net en braaf Filmhuis in de nieuwe bibliotheek van Wassenaar. In de pauze kun je drankjes kopen aan een bar in de bibliotheek en die nuttigen temidden van boeken, kranten en tijdschriften. Best leuk. Een minder leuke, zeg maar gerust slaapverwekkende, ervaring daar was het zien van de zwart-wit-film 
The Artist, handelend over een beroemde acteur die niet de overgang kon maken van de stomme film naar de geluidsfilm. Het product was in talloze recensies de hemel in geprezen, maar wij vonden het een uiterst vervelende film. Zwart-wit, zonder geluid en heel langzaam.

Een film die we vele malen hebben bekeken was Ciske de Rat met Danny de Munk in de hoofdrol. Dat was in 1984, in de tijd dat filmvertoningen nog vooraf werden gegaan door het Polygoon Journaal. Wij kwamen niet voor Ciske de Rat, maar juist voor dat Polygoon Journaal. Daar was ik namelijk in te zien, spelend op mijn gitaar. Ik had namelijk in maart van dat jaar meegedaan aan de Nederlandse gitaarkampioenschappen in Paradiso in Amsterdam en het Polygoon Journaal had daar ook van mijn optreden een opname gemaakt. 
Ik speelde daar "Steam Roller Blues".

Een film die bijzondere indruk op ons heeft gemaakt is Breaking The Waves (1996), die het verhaal vertelt over de tragische lotgevallen van een jonge vrouw in een orthodox-christelijk en zeer bekrompen Schots dorpje. https://www.youtube.com/watch?v=6hqklzvElp4      https://www.youtube.com/watch?v=8tJWk9CF08Q&feature=endscreen&NR=1  We hebben die film gezien in het Filmhuis in Leiden en na afloop liepen ons de tranen over de wangen en we verlieten diep onder de indruk de zaal.

Een mooie film vond ik ook De Avonden (1988) met Rijk de Gooijer in de rol van de vader van Frits van Egters (Echters?). Het is een verfilming van het gelijknamige boek van Gerard Reve en vertelt over het leven van deze Frits 
in een doorsnee gezin in de tweede helft van de jaren veertig van de vorige eeuw, vlak na de oorlog. De tijd dat er nog vruchtenwijn - in dit geval appelwijn - werd gedronken op oudejaarsavond. Enkele andere films die ik heb gezien: The Godfather (1972) met Marlon Brando, One flew over the cuckoo's nest (1975) met Jack Nicholson, Een vlucht regenwulpen, Op Hoop van Zegen (1986), De IJssalon (oorlogsfilm uit 1985), Het meisje met het rode haar 
(over Hanny Schaft), Eline Veere (verfilming 1991 van het gelijknamige boek van Louis Couperus), Het is een schoone dag geweest (1993, over het eenvoudige en natuurlijke leven van een boer).

Een bijzondere belevenis was het bijwonen, een paar jaar geleden, van het Heimat-weekend in het nieuwe Haagse Filmhuis aan het Spui. Daar werden alle 32 afleveringen getoond van Heimat, eine Deutsche Chronik van Edgar Reitz. Het handelt over de geschiedenis van en ontwikkelingen binnen een familie in de Hunsrück in de periode van het einde van de eerste wereldoorlog tot en met het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het geeft op een prachtiger manier een tijdsbeeld weer, een tijd zoals ik die ook nog voor een deel heb meegemaakt. Een prachtige serie films, die ook op televisie is uitgezonden en die ik in zijn geheel op (nu ouderwetse) videobanden heb opgenomen. Die films kun je steeds opnieuw bekijken zonder dat het verveelt. Kom daar nu nog eens om. https://www.youtube.com/watch?v=WhRUS4eBk-M&feature=related  Deze verfilming staat bij mij op de eerste plaats in een lange rij van andere mooie films.

Willem Franssen

Mijn feest

Op deze schrijfopdracht van 18 juli 2012 reageerde Martha met een sprankelend verhaal!

Vandaag een beetje feestelijke opdracht, omdat het de tweehonderdste is!

Stel dat een rijke vriend je in staat stelt om een mooi feest te geven. Op geld hoeft niet gelet te worden. Dus, als alles kon: wat zou je dan voor feest geven? Wie zou je uitnodigen? Welke locatie kies je uit? Wat voor muziek wil je dat gespeeld wordt? Hoe zou het feest verlopen, denk je? 

Dit feest gaan we vieren op een schitterend cruise-schip, het schip van Prins de Lignac. Het ligt in de haven van Cannes. Ik heb onze hele familie uitgenodigd, we zijn met zo'n 17 personen. We worden thuis afgehaald met een luxe witte limousine en naar het vliegveld gebracht. Daar ligt een rode loper uit naar het toestel waarmee we naar Cannes zullen vliegen. En ook daar staat vervoer voor ons klaar om ons naar het schip te brengen, dit keer open rijtuigen met witte paarden ervoor.

Het hele schip is prachtig versierd, gepavoiseerd moet ik eigenlijk zeggen en 's avonds feestelijk verlicht.

De bemanning staat in de houding als we aankomen en 2 hoornblazers geven een welkomstconcert. Het geheel trekt natuurlijk veel aandacht van het publiek, dat zich afvraagt welk hoog bezoek er nu weer aan boord gaat.

We worden ontvangen met champagne voor de volwassenen en een sprankelend frisdrankje voor de kinderen. En schalen met heerlijke toastjes en hapjes worden voor ons binnengebracht.

We hebben Wibi Soerjadi bereid gevonden die avond tijdens het diner te spelen.

Het diner is voortreffelijk en na het dessert gaan we dansen. Daarvoor is een hele garderobe aan boord gebracht met de prachtigste creaties en in diverse maten. Zoiets moois heb ik nog nooit gedragen en ik voel me de koningin. Nu wordt de muziek verzorgd door een ensemble dat het repertoire uit de jaren 50-60 speelt en waarop we heerlijk kunnen dansen. Iedereen geniet en uren later zoeken we doodmoe ons nachtelijk onderkomen op. Prachtige luxe kamers voor iedereen en comfortale bedden.

's Morgens schuiven we allemaal weer opgewekt aan voor het ontbijt, dat ook heel uitgebreid is en door bedienden op tafel geserveerd wordt. Iedereen heeft prima geslapen en is weer in een heel goed humeur. Al moet er vandaag helaas al weer afscheid genomen worden van dit luxe leventje. We worden weer met een koets naar het vliegveld gebracht en daar staat tot ieders verrassing geen vliegtuig klaar maar een aantal zeppelins ! En daar maken we de terugtocht mee naar ons lage landje. Het is prachtig weer en het wordt een fantastische tocht. Als we landen op Rotterdam Airport staan ook daar weer de witte limousines klaar om ons naar huis te brengen. We nemen afscheid van elkaar en zullen nog heel veel terugdenken aan dit droomfeest. (of was het een droom?)

                                                                                     Martha

Achter het hek

verhaal n.a.v. Schrijfopdracht 3 juli 2012, nr. 185 met foto van een hek met tuin erachter

O, wat een heerlijke tuin om bij weg te dromen. Ik stel me een heerlijke zomerdag voor, zo een met niet veel zon maar wel een fijne temperatuur van rond de 24 graden.

Er staat natuurlijk ook een heel comfortabele stoel annex ligbed klaar met een tafeltje ernaast.

Ik ga alleen er naar toe, maar wel met een goedgevulde picknick-mand. Natuurlijk met luxe broodjes en dito beleg, vruchtensap, één thermoskan met koffie en één met thee. En wat lekkere koeken van de banketbakker. Dan nog wat fruit, zoals een banaan en appel. Geen sterk geurend en sappig fruit, dat trekt alleen maar wespen en vliegen aan.

Ook een mooi boek en een natuur-tijdschrift gaan mee en eventueel een eenvoudig puzzelboekje voor als je even je zinnen weer op iets anders wilt zetten. En welk boek? Ik denk de zojuist door mij gekochte trilogie van Elle Eggels, waarin ik direct al ben gaan lezen en dat bevalt me goed.

Of de “Olijven-trilogie” van Carol Drinkwater, waar ik jaren geleden zo van genoten heb en die ik nog best weer een tweede keer zou willen lezen. Heel humoristisch en ook spannend door alles wat het gezin beleeft bij het opzetten van een olijvenboomgaard.

Een radio hoef ik die dag niet te horen, die gaat dus niet mee. Ook geen telefoon natuurlijk.

Ik wil genieten van alle natuurgeluiden om me heen en liefst ook zonder achtergrondgeluiden van verkeerswegen e.d.

Ik denk dat ik al lezend heel gauw ook in slaap zal vallen, maar wat is nou mooier dan in zo'n tuin weg te dromen ?

Dan neem ik ook nog een lekkere fles wijn mee voor aan het eind van de middag of begin van de avond. Mijn man komt me afhalen en samen genieten we dan nog van de laatste uurtjes in deze paradijselijke tuin.

                                                                                                             Martha

Tegenstrijdig voelen

Voelen en aanraken, schrijfopdracht 174

Als je het zintuig voelen, aanraken in je aandacht neemt, welk prettig gevoel komt dan in je op? Het kan het aanraken van een zacht dier of een babyhuidje zijn of een bepaalde stof, zoals fluweel. Noem vijf voorbeelden van een aanraking die prettig is voor je. Geef ook vijf voorbeelden van aanrakingen die onprettig voor je zijn!

De kat die al luid spinnend zijn kopje telkens tegen me aanduwt, zo lief en zacht.

Beter dan de koe bij ons achter het huis die, ook lief bedoeld, zijn slijmerige, rasperige tong over mijn gezicht haalt.

De hitte van de houtkachel, bijna tegen mijn huid aan, zo intens lekker warm.

Beter dan de koelvakken in de supermarkt waar ik zo snel mogelijk langs loop voordat de kou door me heen trekt.

De meteen warm aanvoelende stof van mijn knaloranje zachte fleecevest.

Beter dan de kille, krakende stof van mijn regenjas.

De hand die je wordt aangereikt als hulp bij het in- of uitstappen van een boot bv.

Beter dan de al te ferme handdruk van een man die zijn eigen kracht niet kent en uitgerust is met kolenschoppen, en daarbij bijna je middenhandsbeentjes breekt.

Een felicitatie of begroeting, vluchtige,luchtige, zachte maar welgemeende zoenen op je wangen.

Beter dan iemand die je in een houdgreep neemt, je wangen ondersmeert met aftershave of parfum of met ongeschoren wangen over de jouwe schuurt, met natte, harde zoenen.

Maar de allerlekkerste aanraking is van de zon op je huid. Niet onbarmhartig heet en verbrandend, maar die zachte, heerlijke warme straling die je opneemt via je huid, door je hele lijf.

Beter dan een snijdende, gure oostenwind in de winter, waarbij de kou tot op je botten doordringt en het lijkt alsof je nooit meer warm zult worden.

                                                                   Nellie