Teksten n.a.v. schrijfopdracht 85: Zomertijd

Schrijfopdracht van 25 maart, nr. 85

Zomertijd

Wat zijn je ervaringen met het uur verschil in zomer- en wintertijd? Vind je het gunstig dat de zomertijd ingaat en wat zijn de voordelen volgens jou? Heeft het uur verschil invloed op je, bijvoorbeeld op je ritmegevoel?

De zomertijd kan zijn voordelen hebben, maar niet voor mij persoonlijk. De eerste dagen sta ik te vroeg op en ben ik uit mijn ritme en het uur verschil in de avond doet me eigenlijk niet zoveel. Ook die lange zomeravonden zijn eigenlijk aan mij niet besteed maar ik kan me heel goed voorstellen dat de jonge werkende mensen daar anders over denken.

Overigens, als ik aan mijn eigen werkzame leven denk was het niet anders. Ook toen moest ik de eerste dagen erg wennen aan het nieuwe ritme. Je ging dan weer in het donker van huis terwijl je net gewend was aan het opkomende ochtendlicht. Ik verwacht dat er meer mensen zijn die niet echt waarde hechten aan deze ZOMERTIJD. Maar ik kan me vergissen!

                                                                                                                                                 Anneke

Een kleine jetlag

Van mij mag de tijd altijd op de zomertijd blijven staan. De voordelen zijn dat het een tijdje langer licht is, en het kan me niet licht genoeg zijn. Hoe lichter, hoe warmer, hoe meer fut of zin ik heb.

’s Winters is het mij te donker. Dus van mij hoeft de zomertijd niet terug gezet te worden naar wintertijd. Van mij mag voor altijd gekozen worden voor de lichtste variant!

Elke keer heb je toch wat last om je aan te passen aan dat uur verschil. Vooral met eten en slapen speelt dat een paar dagen door. Je hebt een kleine jetlag, zonder dat je reist. Met kinderen (hierbij denk ik aan mijn kleinkind en aan de jonge jaren van mijn kinderen) is de impact nog groter, dus lastiger. Je zit dan een tijdje met etenstijd/honger/bedtijd/middagslaapjes, vooral bij de kleintjes. Het duurt dan wel even voor dat ook op orde is, ik kan het me nu nog herinneren van mijn eigen kinderen.

Het enige nadeel dat ik kan verzinnen, is het verschil met andere landen, nou…. So be it. Die zijn er toch al.

                                                                                                                                                  Anja

Zomertijd, iets onnozels

De mens heeft de tijd uitgevonden om de dagelijkse dingen in het leven makkelijker te kunnen behappen en regelen. Maar in de kosmos bestaat tijd niet. Wij ervaren de opeenvolging van dagen, weken, maanden en – vooral - seizoenen als het voortgaan van "tijd", maar in wezen is het niet anders dan een sequentie die ons vanaf onze geboorte naar onze dood brengt. Onze overblijfselen "verdampen" als de zon in haar laatste levensfase uitdijt en de aarde verbrandt. Al die materie gaat uiteindelijk weer onderdeel uitmaken van een nieuwe kringloop.

In dit licht beschouwd is het fenomeen zomertijd-wintertijd iets volstrekt belachelijks. Ook al de reden waarom dit fenomeen halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw is ingevoerd, is van een ontstellende menselijke domheid. Het zou energie besparen. We hebben het over veertig jaar geleden toen nog sterk werd gedacht dat het leven en de samenleving maakbaar zijn. Maar dat zijn ze allerminst en toen we een poosje met wat minder aardolie zaten, dachten we op deze manier energie te kunnen besparen. Zoiets wordt ook wel symboolpolitiek genoemd. Vergeleken met nu verbruikten we ook veel minder energie. Alleen al daarom maakt een uurtje de klok verzetten niets uit. Sindsdien hebben diverse gerenommeerde wetenschappers aangetoond, dat dit halfjaarlijkse spelletje helemaal geen energie bespaart, maar eerder meer energie verbruikt.

Verder is aangetoond, dat het heen-en-weer schuiven van de klokwijzers de 'biologische klok" van veel mensen ontregelt. Niet bij mij. Ik heb er geen last van. Het enige wat ik bij de zomertijd merk is, dat het 's avonds "langer licht" blijft en dat het 's morgens "later licht" wordt. Ook dit is natuurlijk baarlijke nonsens. De aarde draait ondanks het menselijke geneuzel gewoon door, elke 24 uur en een paar seconden één keer en de zon komt dus ook elke dag op hetzelfde moment op en gaat op hetzelfde moment onder. Met als variabele het verschil in de seizoenen als gevolg van het scheef staan van de aardas. De klokjes van de mensen doen daar niets aan af, laat staan dat ze er iets aan toevoegen. 

Het ritueel van zomertijd en wintertijd mag dan elk halfjaar voor enige ophef zorgen, het is in wezen iets totaal onnozels.
                                                                                                                                                  Willem

Niet zo gunstig

Voor mensen als ik die veel buiten werken is de zomertijd, zeker in het begin niet zo gunstig. Wij beginnen in deze tijd liefst zo vroeg mogelijk met werken en dat was vorige week nog om zes uur. Dat wordt nu dus een uur later, omdat het pas om zeven uur licht wordt. Voor sommige werkzaamheden moet het gewas ook droog zijn en dat is met de zomertijd dus ook een uur later. Ik weet dat om deze reden er vroeger boeren waren die gewoon de hele zomer de wintertijd aanhielden. Zo ver willen wij natuurlijk niet gaan. En in de zomer genieten wij ook van de lange zomeravonden. Maar zo vroeg in het voorjaar heeft de zomertijd voor ons nog niet veel voordelen.

                                                                                                                                                      Dick

Dat gestolen uur

Voor mij zou het niet nodig zijn, zomer- en wintertijd. Terwijl je al heerlijk kon wennen aan het feit dat het 's morgens vroeger licht werd, word je ineens teruggeworpen op duisternis als je nu wakker wordt. Waardeloos ! Dat het dan 's avonds langer licht blijft kan me ook niks schelen, dat zou het toch wel worden naarmate de zomer nadert.

Mijn grote troost bestaat eruit dat ik me nu al kan verheugen op dat “gestolen” uur dat we eind oktober weer terugkrijgen. Verder heeft de wisseling geen enkele invloed op mijn functioneren en

ik kan me ook eigenlijk niet voorstellen dat er mensen zijn die nu helemaal van slag raken.

                                                                                                                                                  Martha

De tijd tikt vanzelf wel door

het is weer tijd

de klok verliest of wint

het wordt weer zomertijd

weet nooit wanneer het begint

stand van zon en evenaar

bepaalt op welke dag

verschilt ook per jaar

klok en mens zijn even van slag

een uur verschil

maakt het wat uit?

weet niet of ik nog wil

gaat de klok voor -of achteruit?

het is ook nog verplicht

verwarring slaat toe

langer licht

of eerder moe?

we doen het nog één keer

we zetten de klok een uur naar voor

geen winter- of zomertijd meer

de tijd tikt vanzelf wel door

Nellie

Vijf lange zinnen n.a.v. Schrijfopdracht nr. 71

Zin afmaken!

Het wordt weer eens tijd voor een grapje.

Maak de volgende zin af. Probeer hem zo lang mogelijk te maken!

Ondanks het feit dat ze drijfnat en doodmoe waren, besloten de …

Ondanks het feit dat ze drijfnat en doodmoe waren, besloten de
schrijfliefhebbers (na een gezellige eerste kennismakingswandeling van
Mia's vaste schrijverskliek) om meteen een digitaal Sharepoint te
openen om schrijfervaringen te kunnen uitwisselen; en wat kwamen er een
verhalen los op die mooie warme Pinksterdag, waar het schrijverszweet
opdroogde tijdens de picknick, en waar ze genoten van het meegebrachte
lekkers, de heerlijk verkoelende roseetjes en elkaars gezelschap in de
tuin van het Citatenmuseum; de tongen kwamen nog meer los, inspirerend
voor nog vele schrijfkilometers op weg naar Mia's (en wie weet een
eigen) boek!

                                                                                                                                                   Anja

Ondanks het feit dat ze drijfnat en doodmoe waren, besloten de koeien toch maar weer uit de sloot te krabbelen nadat ze er met z'n allen door het dolle heen per ongeluk waren ingerend, toen ze na een hele winter op stal opgesloten te hebben gezeten, op de 1e mooie lentedag werden losgelaten in de verse groene wei en niet meer konden ophouden met springen en rennen van puur lentegeluk!

                                                                                                                                               Nellie

Ondanks het feit dat ze drijfnat en doodmoe waren, besloten de doorgewinterde deelnemers aan de survivaltocht in de Belgische Ardennen door te gaan tot zij het einddoel zouden hebben bereikt in Les Trois Points - niet zo ver van Spa - wat zij naar verwachting binnen de komende drie uren - en in elk geval vóór aanvang van de krokusvakantie, of sneeuwklokjesvakantie, of skivakantie, of hoe je zo'n vakantie ook wilt noemen - zouden kunnen bereiken onder de voorwaarde dat het weer niet zou verslechteren en er mogelijk zelfs hagel- of sneeuwbuien zouden komen die de tocht definitief in de war zouden schoppen en de wellicht té ambitieuze overlevers in een langdurige depressie zouden storten, die natuurlijk te verhelpen zou zijn door een goede psychiater, of psycholoog, maar die toch lange tijd diepe sporen na zou laten en mogelijk een trauma gedurende de rest van hun leven waarin zij té avontuurlijk waren geweest en waarvoor zij nu mogelijk een te hoge prijs zouden moeten betalen, of het zou moeten zijn dat het weer opklaarde en hun moreel een geweldige "boost" kreeg waardoor zij het einddoel toch goedgemutst en in een soort van triomf zouden bereiken, met op de eindstreep wachtende familieleden en bekenden die hen toejuichten en hen bloemen gaven indachtig de uitdrukking "de dood of de gladiolen".
                                                                                                                                                 Willem

Ondanks het feit dat ze drijfnat en doodmoe waren, besloten de gezworen

vrienden er toch nog iets leuks van te gaan maken door stiekem via een achter-

ingang zich toegang te verschaffen tot een restaurant, waar niemand in de gaten

had dat er zich vreemde mensen in het pand bevonden en de eigenaar gewoon na

sluitingstijd de deuren op slot deed en plotseling het gezelschap hongerige

“wolven” aantrof, die hem vriendelijk vroegen of hij nog voor een lekker bord

patat met kroket zou kunnen zorgen, waarna de man zijn uiterste best deed het

gevraagde klaar te maken en er uiteindelijk zelf ook bij kwam zitten aan de tafel,

wat bij elkaar een heel gezellige maaltijd opleverde waarna iedereen

tevreden was met deze originele oplossing en vervolgens – na betaling natuurlijk –

hem bedankte voor de fantastische service en beloofden dat ze zeker nog eens

terug zouden komen maar dan op een normaal tijdstip en via de normale ingang

van het restaurant.

                                                                                                                                                Martha

Ondanks het feit dat ze drijfnat en doodmoe waren, besloten de jonge woestijnratten de bevelen van hun dominante moeder om binnen te komen te negeren, want het had in drie jaar niet geregend in de Gobiwoestijn en vader vond het gelukkig wel goed en was druk doende een loodgieter te bellen, vanwege een overstroming in de gang, een risico waarvoor moeder hem al weken geleden gewaarschuwd had, waardoor de sfeer in huis toch al om te snijden was en terwijl moeder gilde dat ze een zware verkoudheid zouden oplopen, liepen de ratjes naar een diepe plomp, waarin zomaar een dinosaurusei boven was komen drijven waar ze morgen op school uitgebreid over zouden kunnen vertellen aan de jonge renmuizen en Gebrils, die er waarschijnlijk hun lippen bij af zouden likken en jaloers zouden vragen waar ze dat ei dan gezien hadden.

                                                                                                                                                     Aart

Enkele reacties op de schrijfopdracht Mailcorrespondentie

Hieronder vier teksten die geschreven zijn naar aanleiding van de opdracht Mailcorrespondentie. Je kunt wel zeggen dat het schrijven van brieven is veranderd in e-mail correspondentie. Wat vind je het verschil? Wat zijn de eventuele voor- en nadelen? Heb je wel eens een mailtje te snel verzonden en er achteraf spijt van gehad? Hoe maak je een eind aan een reeks van mailtjes over en weer? Heb je wel eens een zeer negatieve mail ontvangen en wat heb je ermee gedaan?

De tijd gaat razendsnel. De mobiele telefoon vervangt het vaste toestel in huis. De E-reader vervangt de boekenkast en email vervangt de geschreven brief.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik eraan meedoe. Al hou ik ook mijn vaste toestel en boekenkast in ere. En ik ben al een tijdje bezig met postcrossing. Ansichtkaarten schrijven met mensen over de hele wereld. Ontzettend leuk om te doen en te ontvangen.

Maar ook ik gebruik veelvuldig de email. Niet alleen op mijn werk, maar ook privé. Toch is de snelheid van mail ook een valkuil. Je kunt heel ad hoc reageren en daardoor een te scherpe of foute reactie geven. Dat was in het tijdperk vóór de computers niet mogelijk. Je moest gaan zitten om een reactie te geven op een brief. En mijn inziens zwakt de impulsieve reactie dan af. Je krijgt een beter doordachte tekst.

Zeker op het werk kan een email wisseling zeer lang doorsudderen. Korte teksten heen en weer maken het uiteindelijk nog onduidelijker dan het al was, met als gevolg dat je soms tientallen mailtjes opnieuw moet doornemen om weer tot de kern te komen. Gelukkig los ik dit tegenwoordig op door even bij de desbetreffende persoon langs te lopen of, indien het een extern persoon betreft, te bellen. Later zet ik dan het besprokene op de mail en vraag om akkoord zodat ik alles voor het dossier toch zwart op wit heb. Het doet het contact met de mensen goed en ik, als pietje precies, maak geen blunders.

Ik ben er dus van overtuigd dat een juiste combinatie van moderne technologie en het doordachte van de oorspronkelijke bedoeling de juiste is.

                                                                                                                                              Marian

In wezen hoeft er volgens mij niet veel verschil te zijn tussen het schrijven van brieven en het schrijven van e-mails. Als je een stuk papier voor je hebt liggen dan kun je nadenken over wat je wilt schrijven, je kunt een stuk geschreven tekst opzij leggen om er later mee verder te gaan. Bij het schrijven van een e-mail kan dat allemaal ook. Je kunt een bericht op je computer beginnen te tikken, je kunt er even mee stoppen en je kunt ook een nog niet voltooid bericht opslaan als concept en daarna je pc uitzetten om er later weer mee verder te gaan. Je hoeft een e-mail dus niet direct te verzenden.
Het verraderlijke van het medium e-mail is echter, dat het uitnodigt tot direct en snel reageren op e-mails die je ontvangt. Ook nodigt het uit tot het snel schrijven en verzenden van een boodschap die je zelf nodig vindt om onder de aandacht van de geadresseerde(n) te brengen. Die omstandigheden kunnen er toe leiden, dat je uiteindelijk een tekst verstuurt waarin óf te weinig nuances zitten, óf de juiste nuances, of relativering ontbreken. Dat kan tot misverstanden leiden tussen jou en de geadresseerden en zelfs tot ruzies.
Ik heb dat zelf wel meegemaakt toen ik in een band speelde. Soms kwam dan tijdens een oefenavond een discussie op gang, of bleken - op zich geen onoverkomelijke - menings-verschillen. Dan kwam je na het oefenen 's nachts thuis, je had een paar biertjes gedronken en dan ging je naar aanleiding van die discussie nog eens een uitgebreide mail versturen. Dat heeft in een enkel geval zelfs bijna geleid tot voortijdige opheffing van die band. Alle leden van de band trapten wel eens in die e-mail val. Soms mailden we dan aan elkaar om het mailverkeer over het betreffende onderwerp te staken en er tijdens een volgende oefensessie verder over te praten. Na diverse "missers" in het mailverkeer hebben we afgesproken om elkaar geen mails meer te sturen over controversiële onderwerpen, maar om die alleen tijdens oefensessies te bespreken. Dat was een goede oplossing.
Zelf heb ik dus ook wel negatieve mails ontvangen in die periode en soms maakte ik de fout daar direct eveneens negatief op te reageren. Dat maakte de zaak alleen maar erger. Ik denk, dat je e-mail het beste kunt gebruiken om elkaar zakelijke feiten mee te delen, of om elkaar snel te helpen aan de nodige bestanden (bijlagen). Je moet voorkomen, dat je elkaar mail op mail blijft sturen over een bepaald onderwerp. Want dan loop je het risico het overzicht kwijt te raken over de gehele discussie. Met het risico dat die discussie - ook al begon hij misschien genuanceerd - alsnog ontspoort. Het beste is volgens mij om mailverkeer te beperken tot het uitgezonden bericht plus het eerste antwoord en daarna af te spreken om de kwestie verder mondeling te bespreken.

                                                                                                                                             Willem

Ik denk dat mailen een beetje het midden houdt tussen een brief schrijven en opbellen. Mailen wordt inmiddels als heel laagdrempelig ervaren en dat kan soms een valkuil zijn als je je niet goed realiseert dat mailverkeer geen gesprek is. In een gesprek kun je je woorden nog nuanceren als je ziet wat voor reactie je er op krijgt. Bij een mailtje ligt je tekst vast en kan die soms heel anders ervaren worden dan je bedoeling was.

Ik heb best wel eens mailtjes ontvangen waarvan ik dacht: 'Kan dat niet wat minder'. Ik bel dan altijd op of ga even langs om opheldering te vragen, want mailen doe ik bijna nooit.

                                                                                                                                              Dick
Mailmalaise

Hoewel ik het een fantastische uitvinding vind, heb ik al wat negatieve ervaringen met mailcorrespondentie. Misschien waren de ruzies tijdens gesprekken of telefoontjes ook wel ontstaan, maar ongetwijfeld minder snel geëscaleerd. Over en weer mailen, heet van de naald, kan genadeloos overkomen. Vooral minder bedachtzame personen, gewend om impulsief te reageren, maken zichzelf de dupe van dit proces. Enkele voorbeelden waarmee ik geconfronteerd ben:

De nieuwe vrouw van een van mijn broers werd door zijn kinderen niet voldoende geaccepteerd. Zoiets kan voorkomen en van drie partijen – de man, de vrouw, de kinderen – het uiterste vergen. Er kwam een mailcorrespondentie op gang die geen schoonheidsprijs verdiende. Over en weer vlogen de beschuldigingen, verwijten en misverstanden. Iedereen had gelijk. Iedereen had ongelijk. Gelukkig is uiteindelijk de strijdbijl begraven. Kennelijk hebben alle betrokkenen hun gezonde verstand laten prevaleren boven dit zinloze papieren gevecht. De tijd heeft deze wond geheeld en geduld bleek weer eens een schone zaak te zijn.

Een koorlid van het koor waarbij ik zing werd door een ander koorlid per e-mail voor haar gevoel enorm beledigd. Zij revancheerde zich door een felle, recht-voor-zijn-raap mail terug te zenden en verzocht tevens het bestuur van het koor in te grijpen, omdat zij zich – terecht – vals beschuldigd voelde. Het bestuur, op dat moment onderbezet en overbelast, reageerde hierop te langzaam en niet adequaat genoeg. Ook in deze kwestie vlogen de mails over en weer. Men hield onvoldoende rekening met elkaar, emoties begonnen de plaats in te nemen van heldere feiten en gebeurtenissen. Samen met een collega heb ik getracht in deze kwestie te bemiddelen, met gesprekken, niet met verdere mailcorrespondentie, maar tot mijn grote spijt moet gezegd worden dat deze bemiddeling is mislukt en dat het koorlid haar lidmaatschap heeft opgezegd. Een zeer onbevredigende oplossing voor alle partijen.

                                                                                                                                                Mia