tag:blogger.com,1999:blog-48357527476372806542024-03-14T02:33:44.070-07:00schrijfnuAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-27699357633085793612012-12-30T10:23:00.001-08:002012-12-30T10:23:39.290-08:00De laatste loodjes, schrijfopdracht 364 van 29-12<br />
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 100%;">Het
zijn voor mij lichte laatste loodjes. Want ik ben bij… en blij. En
wat is vooral de laatste maand snel voorbij gegaan. Het is
omgevlogen!</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Mijn
gevoel hierbij is wel wat dubbel. Ik heb al een paar maanden het
gevoel dat ik er weer eens van los moet komen, want er kwam een
toenemende druk op te staan, waar ik soms erg tegenaan liep. Maar
het schrijven op zich is wel een verslaving geworden die ik eigenlijk
niet meer wil (kan) missen. Het gevolg is dat ik er ook tegenop zie
om ‘ermee klaar te zijn’. Ik ga straks namelijk ook mijn
dagelijkse dosis ‘genieten’ kwijtraken. Het genieten van
opkomende gedachten en herinneringen die zich onder mijn vingers in
stukjes tekst omzetten, best een wonderlijk proces als je het wat
later doorleest.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Wat
zal het me een bijzonder gevoel geven als ik ooit alle verhalen op
een grote stapel papier uitgeprint zie, want het zal me daar een dik
pak geworden zijn! Mijn (klinkt lekker) boek wordt een echte ‘dikke
pil’ zoals mijn moeder vroeger dikke boeken noemde. Wat jammer dat
zij mijn verhalen niet meer kan lezen. Ik denk dat ze er van genoten
had.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Ik
ben heel trots en blij dat ik het ‘volbracht’ heb, maar meteen
bekruipt me een gevoel van: wat ga ik hierna doen op schrijfgebied?
Uit dit jaar blijkt toch wel dat ik een bezield schrijfster ben en er
dagelijks veel plezier aan beleef. Ook zelfs op momenten dat ik er
nauwelijks tijd voor had, pakte het onderwerp me beet en kon ik me
even van andere dingen afsluiten; dat was een mooie bijkomstigheid
van het schrijven! Dagelijks gegrepen worden door de opdracht, en ik
rustte meestal niet voor het af is.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Al
schrijvende merk ik dat ik half in verleden tijd en half in het heden
schrijf, want ik ben nog net niet ‘klaar’.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Ik
heb nu nog het gevoel dat ik niet zonder opdracht kan schrijven, dat
ik geen haalbaar doel kan bedenken voor de toekomst. Duidelijk is
wel: ik wil verder, hoe dan ook. Ik wil de gewoonte van het
schrijven gaan doorzetten, na een korte periode van afstand nemen (even loskomen, een klein sabbatical). Misschien komt er dan door wat
rust in mijn hoofd wel een mooi schrijfdoel bovendrijven.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Ja,
het blijft vreemd om aan het einde te zijn…</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;"> Anja</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<br /><br />
</div>
<div class="western" lang="" style="margin-bottom: 0.35cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="background: #cccccc;"></span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<br /><br />
</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<br /><br />
</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<br /><br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-79109935790298924142012-11-26T10:37:00.000-08:002012-12-31T02:07:05.901-08:00Ik roddel niet! schrijfopdracht 331, 26-11<br />
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Natuurlijk
roddelen wij wel…</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Iedereen
doet het in zekere mate. Over iemand praten, loopt al gauw uit op
roddelen. Het is niet fraai, maar zo gaat het. Ik heb zelf ook vaak
gevoeld wanneer ik ergens wegliep: zodra ik buiten gehoorsafstand
ben, krijg ik een (roddel)beurt. Je ziet/merkt/voelt het wanneer je
zelf ‘slachtoffer’ bent, het kan ook op pesterig gedrag uitlopen.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Het
begint meestal goed, maar hoe dieper de praatjes over iemand gaan,
loop je de kans, dat het ‘praten over’ roddelen wordt. Roddelen
is volgens mij: dingen doorvertellen die je vaag over iemand hebt
gehoord, maar waarvan je bij die persoon niet geverifieerd hebt of
het verhaal wel op waarheid berust. Het verhaal wordt bij elke
doorvertelling vetter en vetter. Dat kan vervelende gevolgen hebben.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Ik
heb zelf bijvoorbeeld vroeger eens een vriendin aan de telefoon gehad
die mij geprikkeld vroeg waarom ik haar eigenlijk niet had ingelicht
over onze scheidingsplannen. Zij had het hele verhaal van een neef,
en die had het van.. en die had het van (ik heb die neef later nog
gebeld, maar het werd zo’n raar verhaal). En dat was lang voordat
wij ooit zelf maar enige echtscheidingsplannen hadden! We hebben er
later nog om gelachen, maar ik vond het vreselijk dat er zo over me
gepraat werd. Dat er onwaarheden over me werden verteld.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Na
mijn scheiding had ik ook altijd het gevoel dat ik onderwerp van
roddel was. Iedereen wilde me ook altijd uithoren over mijn
‘vriendjes’ en mijn spannende singleleven. Want ik had een leuke
vriendenkring. Mannenvrienden waren voor mij veel prettiger, die
roddelen niet zo als vrouwen. Ik vroeg collega’s weleens als
tegenvraag: en hoe is het dan met jullie liefdesleven? als ik hun
vraag beantwoord had, maar dat was not done. Zelfs nu na jarenlange
relatie wordt er nog gevraagd: heb je je vriend nog? Terwijl ik het
niet in mijn hoofd zou halen om naar hun huwelijk te vragen. Raar
toch?</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"> </span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Natuurlijk
probeer ik me er zelf buiten te houden.. Ik haat het stiekeme
sfeertje dat er heerst onder roddelaars. Op de werkvloer heb ik ook wel eens zo’n kringetje gekend. Als er tijdens de lunch iets op tafel kwam
dat ik af kon zwakken, dan liet ik dat niet na. Maar daardoor werd ik
zelf weer bespot. Ik zag het altijd aan blikken die ‘ze’ elkaar
toewierpen. Dat is misschien ook de reden dat ik graag (liefst)
alleen werk en ook in deze werkkring niet per se met allerlei
collega’s hoef te lunchen. Ik ben daar weleens demonstratief met
mijn vingers in mijn oren gaan zitten omdat ik geen kwaadsprekerij
wilde horen, en ze maar door bleven gaan.. Of een krantje gepakt,
maar je aandacht wordt toch getrokken door dat geouwehoer (excuse le
mot), of je wilt of niet. Dus ja… ik had er weleens last van. Dan
stond ik wel op en ging weer aan het werk. </span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Je moet je weleens ergens
voor afsluiten. </span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Kunt niet de hele wereld verbeteren..</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"> </span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif;"> Anja</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-55940099734375762232012-11-08T12:43:00.001-08:002012-11-08T12:48:32.379-08:00Verhaal naar aanleiding van schrijfopdracht 306: De maand november<span style="font-family: Calibri;">November</span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></span>
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;">De maand november? Daar
vind ik niets aan. Het is een griezelige, enge, donkere maand. Het
wordt ook al kouder en dat snijdt door mijn blote huid heen. De
zomer, dat is pas fijn, de maanden juli en augustus, als het zo
heerlijk heet is. En dan verkoeling zoeken onder een paar bomen, of
gewoon in het </span><span style="font-family: Calibri;">koele </span><span style="font-family: Calibri;">gras.
Het gras kriebelt heerlijk op je huid en met mijn neus snuif ik de
geuren op. Op de boerderij waar ik woon is altijd wel een lekker
schaduwplekje te vinden. Nu in november blijf ik het liefste binnen.
Ik ben door die heerlijke zomer een flink aantal kilo</span><span style="font-family: Calibri;">'s</span><span style="font-family: Calibri;">
aangekomen, maar dat geeft niets. Ik eet zoveel mogelijk om lekker
vol en rond de koude winter in te gaan, dan blijf ik lekker warm en
heb ik voldoende reserve en weerstand. Trouwens, al mijn zussen en
broertjes </span><span style="font-family: Calibri;">(</span><span style="font-family: Calibri;">we
hebben een groot gezin van 16!</span><span style="font-family: Calibri;">)</span><span style="font-family: Calibri;">
zijn allemaal aan de mollige kant. We hebben nu eenmaal aanleg om
snel dik te worden, een familietrekje.</span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></span>
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;">Maar eerst </span><span style="font-family: Calibri;">moet
ik </span><span style="font-family: Calibri;">die vreselijke novembermaand zien door
te komen. Het is al een tijdje onrustig op het erf. Ik vertrouw het
allemaal niet. Mijn zus voelt het ook al en houdt de boel goed in de
gaten. Dan zien we ineens die enge man weer. Vorig jaar was hij er
ook en daarna hebben we een andere zus van ons, degene die het
allerdikste was, nooit meer teruggezien….. Wij denken nog altijd
dat hij haar meegenomen heeft. </span></span>
<br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></span>
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;">Nu loopt hij met een
touw op het erf rond en loert naar ons. Ik en nog een zus van me
vluchten snel een hok achter de schuur in. Mijn andere zussen hebben
niets door en voordat we ze kunnen waarschuwen pakt die man een van
mijn zussen beet. Die gilt het uit van de schrik en wil wegrennen.
Maar de enge man bindt haar snel met het touw vast en onze knecht
helpt hem nog ook daarbij, want mijn zus geeft zich niet zomaar
gewonnen. Tussen de kieren van het houten hok kunnen mijn zus en ik
alles volgen. We zijn heel erg bang en durven niet eens te gillen,
zoals mijn andere zussen doen die snel alle kanten oprennen. Wij
houden ons doodstil, bang om ontdekt te worden.</span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></span>
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;">Ze slepen haar naar een
houten schot op blokken en binden haar daarop vast. Mijn zus gilt het
uit van angst en pijn als </span><span style="font-family: Calibri;">e</span><span style="font-family: Calibri;">en
mager speenvarken. We durven eigenlijk niet meer te kijken door de
spleten heen maar hoe angstig het ook allemaal is, het is
tegelijkertijd ook heel spannend en we willen ook wel weten wat er
met onze vorige zus nu eigenlijk gebeurd is . Dan zien we de enge man
ineens een groot mes pakken en met een stevige haal steekt hij mijn
zus in haar keel. Nog een laatste ijselijke kreet, het bloed spuit
eruit en dan is het stil. Wij zitten nog steeds in het hok verstopt
en durven er niet meer naar te kijken. </span></span>
<br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></span>
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;">Dan ineens zien we de
laarzen van de knecht door een gat in een van de onderste planken van
het hok waar we nog bibberend in zitten. “Ik heb jullie wel gezien
hoor”, lacht hij vals. “Volgend jaar is een van jullie aan de
beurt. Dan maken we soep van jullie oren neuzen en worst van jullie
darmen. Als er honger is, eten we tenslotte alles en we beginnen met
jullie meiden….” We gillen het uit van schrik en vluchten het
hok uit, langs de laarzen van de knecht waar ik het bloed van mijn
zus nog op zie zitten.</span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></span>
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri;">Ik weet het zeker, hier
krijg ik nachtmerries van. Ik zie allemaal mensen sjouwen met Keulse
potten en houten kuipen. Mijn onfortuinlijke zus hangt inmiddels
ondersteboven op een ladder en haar ingewanden worden er uit gehaald,
en het bloed opgevangen. Nu weet ik dus wat die enge man ieder jaar
komt doen. Nu weet ik wat er in die bakken met zout zit die in
november in altijd in de gang staan. Nu weet ik wat er precies aan de
zoldering te drogen hangt of in de ingebouwde spekkast in de
schoorsteen gerookt wordt. Het is ons eigen vlees en bloed! Dit jaar
ben ik de dans weer ontsprongen. Ik heb geluk gehad. Misschien ga ik
op dieet. Want ze pakken wel steeds een van de dikste zussen eruit,
valt me op. Als ik volgend jaar november heel mager ben, pakken ze
mij misschien niet. Ik wou dat ik nooit als varken geboren was… Ik haat de novembermaand, de slachtmaand!</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"> Nellie </span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-84575394196977525832012-10-20T10:18:00.003-07:002012-10-20T10:22:15.427-07:00De Sprookjes van Grimm en Andersen n.a.v. schrijfopdracht 292<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We
waren niet gelovig en wat voor de buren de Bijbel was, dat was voor
ons het sprookjesboek en het verhaal van Piggelmee. Zij hoorden van
Adam, Eva en de slang, wij van Roodkapje en de Boze wolf en de zeven
geitjes. Die vroegen aan de wolf om zijn poot onder de deur door te
steken. Met wat wit</span><br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">meel leek het net de poot van moeder geit. En ja,
ook het verhaal van de kleren van de Keizer. Die verhalen bevatten
wijsheden, humor en spanning. Ze maken je wijzer dan het sprookje van
“Boer zoekt vrouw”. </span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In die tijd was het voorlezen van een verhaal
en het kijken naar een illustratie iets om naar uit te kijken. Ik
vond het jammer als het verhaal was afgelopen en je moest gaan
slapen. Het sprookjesboek en de illustraties die er in stonden. Alles
staat in mijn geheugen gegrift. Er stonden mooie, enge en moeilijke
sprookjes in. Op de omslag stonden verschillende tekeningen. De rug
van het boek was kapot, zo vaak was er uit voorgelezen. Ik baal nu
dat ik het niet meer heb.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook
genoot ik van het verhaal van Piggelmee en het tovervisje, en van al
die verhalen ben ik wijzer geworden. Het was een deel van mijn
opvoeding, nog belangrijker dan de lepel met levertraan of het
uitspoelen van de zeep uit je haar met een beetje warm water en
azijn. </span>
</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Eén
keer ben ik tijdens het voorlezen met mijn kop op de punt van de
salontafel terecht gekomen. Op die tafel lag ter bescherming een
glasplaat. Mijn vader wilde tijdens het voorlezen een slok koffie
nemen. Daardoor bracht hij mij uit mijn evenwicht. Ik werd hevig
bloedend naar de badkamer gebracht, waar mijn zuster in plaats van
ontsmettend waterstofperoxide, bijtende aceton op een watje deed. Ik
heb vijftig jaren later nog altijd een klein litteken boven mijn
linker oog. Een dierbaar litteken, want het herinnert mij eraan dat
ik werd voorgelezen.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Aart</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div align="CENTER" class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="CENTER" class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-80927612256719773662012-10-11T14:14:00.002-07:002012-10-11T14:16:25.819-07:00Een nieuwe Wet (n.a.v. schrijfopdracht 280. Boordevol alliteratie!)<br />
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Wie
Wil een Wereldwijde Wet ontwerpen</span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Die
Woekeraars in de top van 't bankwezen verbiedt</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Om
Weg te komen met Waanzinnig grote bonussen</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Die
eerlijk Werk wil Waarderen en beloont</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Een
Wet Waar zelfverrijking Wordt verboden</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Een
Wet die eerlijkheid moet Waarborgen</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Wij
Wachten al zo lang, laat het ons Weten</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Wie,
o Wie ontwerpt die Wet?</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i><br />
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";"><br /></span></i>
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Anneke </span></i></div>
<div class="Body1">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-74601876455625080072012-10-07T13:22:00.001-07:002012-10-07T13:49:17.264-07:00Je verdiende loon<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Schrijfopdracht 281: </i></span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;">Herinner je je nog hoe jij je eerste loon of salaris
ontving? Het kan een vakantiebaantje zijn geweest of een serieuze baan. Kreeg je
het in een loonzakje, compleet met strookje waarop de berekening stond. Of werd
het op je giro- of bankrekening gestort? Hoe is dat in de loop van de tijd
veranderd?</i><br />
<span style="font-family: Verdana;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana;">Mijn eerste verdiende loon dateert van diverse baantjes
tijdens de school-vakanties. Zo verdiende ik met uien rooien aan de voet van het
voormalige eiland Schokland in de Noordoost Polder zo'n zestig gulden per week.
Een heel bedrag halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw. Maar daar moest
je dan ook behoorlijk voor afzien. Om vijf uur 's morgens stapte ik in Kampen op
de fiets om op tijd - zes uur - te kunnen beginnen. Dat werk ging - de
lunchpauze inbegrepen - door tot vijf uur 's middags. Op vrijdagmiddag kwam de
boer naar het land. Dan werd je contant uitbetaald naar het aantal volle zakken
uien dat je de afgelopen week had</span> <span style="font-family: Verdana;">ingeleverd. Dat werd
allemaal keurig bijgehouden en je kreeg er ook elke week een keurig loonbriefje
bij.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;"><br />In die jaren heb ik ook diverse keren bij bollenkwekers in de polder
gewerkt. Dat leverde minder geld op dan "in de uien", maar hoeveel weet ik niet
meer. Het leukste zomervakantiewerk vond ik trouwens bij Van Dijk's Boekhuis in
Kampen, tegenwoordig marktleider op het gebied van school- en studie-boeken. Daar
heb ik twee achtereenvolgende zomers gewerkt. Ik moest er boeken prijzen en
bestelorders klaar maken. Het was in tegenstelling tot het uien rooien schoon
werk en je werkte er ook samen met meer gelijkgestem-den. Allemaal scholieren uit
het voortgezet onderwijs en soms zelfs ook van dezelfde H.B.S. Elke week werd
het loon contant uitbetaald, vergezeld van een loonbriefje. En het was ook nog
dichtbij huis. De boekhandel was toen nog gevestigd aan de Oudestraat en de
bedrijfspanden liepen naar achteren door tot in de Hofstraat.<br /><br />In mijn
militaire diensttijd ontving ik na het overlijden van mijn vader
kost-winnersvergoeding. Die "soldij" werd elke vrijdagmiddag uitbetaald, voordat
je met weekendverlof ging. Die uitbetaling gebeurde contant op het kantoortje
van de compagnie waartoe ik behoorde. Ik moest dan bij de sergeant-majoor
administrateur tekenen voor ontvangst. Ik weet niet meer hoe hoog dat wekelijkse
bedrag was.<br /><br />Mijn eerste loon van mijn eerste echte baan ontving ik van de
Erven J.J.Tijl, destijds uitgever van de Zwolse Courant. Ik werkte toen op de
streekredactie Noordoost-Veluwe in Epe, waar ik ook woonde. Dat maandsalaris
werd over-gemaakt op een bankrekening en daartoe opende ik in 1970 mijn eerste
privé-bankrekening. Bij de Raiffeisenbank in Epe. Dat bankmapje heb ik nog
steeds. Die bank is in 1972 samen met de Boerenleenbank opgegaan in de
Rabobank. De loonbriefjes werden elke maand per post opgestuurd naar het
redactiekantoor in Epe. Ik weet nog, dat mijn eerste maandsalaris een kleine 500
gulden was. In 1972 ging ik werken bij de Drents-Groningse Pers in Emmen en daar
heb ik de eerste maanden mijn maandsalaris contant uitbetaald gekregen. In een
bruin loonzakje met loonstrookje. Later werd het op mijn bankrekening
overgemaakt, maar het smalle loonstrookje bleef.<br /><br />In 1973 ging ik werken
bij de Amersfoortse Courant/Veluws Dagblad, destijds uitgegeven door Drukkerij
Onnes in Amersfoort. Dat bedrijf had geregeld, dat alle werknemers een rekening
kregen bij de ABN, later opgegaan in ABN/Amro. Vanaf begin jaren zeventig
dateert dus mijn bankrekening bij die bank. En vanaf die tijd dateert ook mijn
privé-bankrekeningnummer dat ik uiteraard kan dromen. Ik heb dus al bijna
veertig jaar hetzelfde bankrekeningnummer. De overboeking ging vergezeld van een
maandelijks loonafschrift, dat per post werd toegezonden. Toen ik ging scheiden
moest deze en/of-rekening (hij stond ook op naam van mijn ex-vrouw) worden
overgezet op alleen mijn naam. Mijn "ex" moest een nieuwe bankrekening nemen.
Toen ik halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw ging werken bij het ANP,
destijds gevestigd in Den Haag, nam ik mijn bankrekening mee naar het
ABN/Amro-kantoor aan de Statenlaan in Den Haag. Officieel loopt die rekening
daar nog steeds. Ook het ANP maakte maandelijks het salaris over naar die
rekening. De bijbehorende loonafschriften kregen we elke maand op de redactie
uitgedeeld. Die afschriften waren allang niet meer het simpele smalle
loonstrookje van weleer, maar hadden inmiddels de omvang van bijna een A4tje
gekregen, vol met tabellen, aftrekposten, percentages, loonheffingen,
pensioenafdrachten en wat dies meer zij. Het enige wat duidelijk was, dat was
het netto bedrag, het geld dat je daadwerkelijk "in het handje"
kreeg.<br /><br />Toen ik als kleine zelfstandige ging werken, was het met deze
gelikte proce-dures afgelopen. Elke maand boekte ik dan een bedrag over van mijn
inmid-dels geopende zakenrekening naar mijn aloude privé-rekening. Een soort
vestzak-broekzak-gebeuren. Geen loonstrookjes, geen overzichten, geen
eindejaarsuitkering, geen vakantiegeld, helemaal niks om je leven op te
vrolijken. Laat staan een kerstpakket. Moet je jezelf een kerstpakket geven?
<br /><br /> Willem Franssen</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-1935762086977183812012-09-24T01:58:00.000-07:002012-10-17T07:38:52.318-07:00n.a.v. schrijfopdracht 266: 'Hardlopen is doodlopen' <br />
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<u style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;">Hardlopen is
doodlopen</u></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Deze uitdrukking
gebruikte mijn vader altijd als iemand enthousiast met iets begon,
maar gaandeweg vermoeid raakte en de neiging kreeg om niet door te
gaan, iets niet af te maken. We hebben nog precies honderd
schrijfopdrachten te gaan. Ben jij nog steeds enthousiast? Heb jij
wel eens de neiging om hier niet meer door te gaan? Wat houdt jou op
de been, met schrijven?</span></div>
<span style="line-height: 100%;"><br /></span>
<span style="line-height: 100%;">Ik heb nog geen
enkele dag neiging gehad om ermee te stoppen…</span><br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Wel voel ik soms een
druk, maar dat is gewoon een optelsommetje van allerlei puntjes,
heeft niet echt iets met het willen schrijven, het schrijfplezier te
maken..</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Het schrijven gaat
bijna vanzelf. Zodra de nieuwe schrijfopdracht binnenloopt begin ik soms al..</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Ik kan het gewoon
niet laten, heb al vaker gezegd: dat zal nog flink afkicken worden!
En ik wist dat we er nog honderd moeten gaan, wil je er hartelijk mee
feliciteren, Mia. En wil ook weleens vragen hoe het met jou gaat , heb jij
er nooit de balen van? Al die verhalen en dan nog zoveel keer over
hetzelfde onderwerp, en dat dagelijks, een jaar lang… Respect! Ik
vind het ook zo knap dat je het volhoudt.. Ook jij zal wat druk
ervaren. Elke dag een onderwerp bedenken.</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Ben ook zo gewend
geraakt aan je feed-back, zit er soms gewoon op te wachten. Als een
kind die op school zijn tentamen heeft ingeleverd…<span style="font-family: Wingdings;"></span>.
Maar het voelt zeker niet als huiswerk hoor, het is veel leuker!</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Soms denk ik dat ik
te veel wil schrijven, en dan krijg ik neiging om te gaan schrappen,
maar meestal stuur ik weg wat ik getikt heb..Ik lees het ook
nauwelijks nog na. Wel als ik het terug krijg, dan lees ik het nog
weleens door en kijk er dan anders naar dan toen ik het schreef. Het
verrast me zelf weleens en dat vind ik ook een feest!</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Trouwens… als ik
het niet leuk vond was ik er allang mee gestopt! Zou ik het echt niet
zolang volgehouden hebben, het is gewoon liefde.. houden van..</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Dit vrij naar mijn
vriend: als ik hem namelijk vraag of hij mij nog lief vindt, of hij
nog van me houdt: dan zegt ie in allerlei variaties iets als:
natuurlijk schat, neem maar van mij aan dat ik je anders allang de
straat op gegooid had… Lief he?</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
Anja</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<br />
<br /></div>
<div align="CENTER" class="western" lang="" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="color: blue;"></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-5495646367392911802012-09-17T12:23:00.000-07:002012-09-17T12:23:01.674-07:00Mijn eerste baantje (n.a.v. schrijfopdracht 260)<br />
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Ik
was vijftien jaar en zag in het regionale weekblad een advertentie staan waarin een noodhulp werd gevraagd in een
bekende bakkerij. Het was maar voor een maand en dat leek me wel wat want het
was vakantie en ik wilde wel even wat
geld verdienen. Als communicatief ingesteld meisje leek het me leuk om
mensen te woord te staan en natuurlijk al die lekkere koekjes en gebakjes te
verkopen.</span></i></div>
<div class="Body1">
<br /></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Op
de advertentie hadden twee personen gesolliciteerd; een vrouw van vijfenvijftig
jaar en ik, het meisje van vijftien jaar, die uiteindelijk uitgekozen werd. De
bakkersvrouw verwachtte een baby en het winkelmeisje was ziek dus hadden ze een
noodhulp nodig. Ik werd helemaal opgenomen in de zaak die bestond uit vader,
moeder, drie kleine kinderen waaronder een ondeugend jochie van vijf jaar, vier
bakkersknechten en een oude bakker. Het was gezellig in de kamer achter de
winkel waar alles aan me werd uitgelegd.</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<br /></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Het
was een drukke zaak en ik stond samen met de bakkersvrouw achter de toonbank.
In de hoek achter de toonbank stond een broodsnijmachine waar ik al meteen mee
aan de slag ging. Het eerste brood mislukte want het was te vers dus leerde ik
even te wachten tot de broden afgekoeld waren. Ik verkocht al gauw brood,
puntjes, gebakjes, koekjes en chocolaatjes. Het water liep me soms in de mond,
de bakker had gezegd dat ik mocht nemen wat ik wilde maar toch durfde ik dat
niet zo. Het verkopen ging me al gauw goed af en ik maakte praatjes met de vaak
vriendelijke klanten. Een oude heer kwam iedere week een suikerbrood kopen. Dat
was de specialiteit van deze Friese bakkerij. Hij vond dat ik op een echte
Friezin leek want ik was lang en had donker haar, ik liet het maar zo want hij
vond het leuk om dat van mij te kopen. Op zaterdag stond ik samen met de bakkersvrouw
de hele dag achter de toonbank want het was een goed lopende zaak. Aan het eind
van die dag ging ik naar huis met een grote zak overgebleven suikerbrood,
bolussen, gevulde koeken, puntjes, krentenbollen maar ook wel eens snoepjes en
drop. De bakker wist dat we thuis een groot gezin hadden en dacht dat we dat
wel konden gebruiken. Ik zie nog de glunderende gezichten van mijn broertjes
die me op zaterdagavond bij het tuinhek op stonden te wachten. "Wat zit er
vandaag weer in die zak?" Het was op hun gezichten te lezen.</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<br /></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Op
de dag dat de baby geboren was werd ik 's-morgens om half zes uit mijn bed
gebeld door een van de bakkersknechten; de karren moesten worden gevuld met
bestellingen. Slaperig zat ik achter op zijn fiets en toen ik aankwam in de winkel
werd ik ingehaald als een heldin. Leuk was dat! Maar toen werd het zaterdag, de
klanten stonden tot buiten in de rij te wachten want ik stond er eerst alleen
voor. De bakker kwam me gelukkig te hulp en later ook twee knechten. Maar het
was allemaal gelukt en ik was trots! Ik had het erg naar mijn zin en vond het
jammer dat de tijd om was want het winkelmeisje was weer opgeknapt en de
bakkersvrouw ook. O, ze wilden me graag houden maar dan voor andere
werkzaamheden maar daar had ik echt geen zin in en ik ging weer naar school.</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<br /></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">We
namen nog moeizaam afscheid en de bakker zei:" Wat zijn we blij dat we dat
meisje van vijftien jaar hebben uitgekozen."</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";">Uit
nostalgisch oogpunt gaan we tegenwoordig regelmatig lekkere broodjes,
suikerbrood en gebak kopen in deze winkel. De bakker en zijn vrouw zijn
overleden maar het ondeugende jochie van vijf jaar bestiert de zaak; nu met
grijze haren en nog steeds dat ondeugende lachje op zijn gezicht. Het is er nog niet van gekomen maar ik wil hem nog eens spreken over de tijd van toen.</span></i><span style="color: windowtext; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";"> Anneke</span></i></div>
<div class="Body1">
<i><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-hansi-font-family: "Arial Unicode MS";"><br /></span></i></div>
<div class="Body1">
<span style="font-size: 14pt;"><i>Hij zal het vast ook leuk vinden om deze tekst te lezen, Anneke! Mia</i></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-86119915519530627742012-09-14T11:07:00.000-07:002012-09-14T11:09:59.175-07:00Cadeautjes geven, n.a.v. schrijfopdracht 235<blockquote style="border-bottom: none; border-left: 1px solid #cccccc; border-right: none; border-top: none; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0.05cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana;">In de familie van mijn vrouw was het altijd de
gewoonte om als er iemand jarig was diegene met z'n allen een cadeau
te geven. Dat was geen sinecure, want mijn vrouw heeft een grote
familie met elf broers en zusters. Als er dan besloten was wie het
kado ging kopen, moest er ook nog eens geld worden ingezameld. Erg
lastig en tijdrovend allemaal, zodat er besloten werd om het anders
te gaan aanpakken. Voortaan werd er geloot, zodat één persoon voor
een ander familielid een cadeau kocht, namens de hele familie.</span></blockquote>
<blockquote style="border-bottom: none; border-left: 1px solid #cccccc; border-right: none; border-top: none; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0.05cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana;">Dat systeem werkt perfect, maar het is wel erg
saai. Onze familieleden geven graag aan wat ze cadeau willen hebben
en dat gaat dan van een nieuwe wc-bril tot een randjesafsteker voor
in de tuin. En sommigen gaan zelfs zo ver, dat ze gewoon het
geldbedrag willen hebben. Nou, daar hadden mijn vrouw en ik dus geen
zin in. Wij wilden gewoon iets leuks geven. Maar ja, wat geef je aan
zo'n stel houten Klaasen? We kwamen op het idee om de jarige met
echtgenoot maar eens mee naar het theater te nemen. Ze komen dan
eerst bij ons eten en daarna gaan we naar een voorstelling die wij
hebben uitgezocht. Het is eigenlijk wel een beetje boven de
begroting, maar ik moet zeggen dat het zeer gewaardeerd wordt en dat
maakt weer veel goed. Ik heb intussen wel gemerkt dat men hoopt door
mijn vrouw of mij getrokken te worden als de jaarlijkse loting weer
plaats vindt, want onze cadeaus zijn waarlijk populair geworden.</span></blockquote>
<blockquote style="border-bottom: none; border-left: 1px solid #cccccc; border-right: none; border-top: none; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0.05cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana;">Het is alleen raar dat er nog nooit iemand op
het idee is gekomen om ons voorbeeld te volgen. Zelf moeten we het
dus altijd doen met een boekenbon of iets anders nuttigs.</span></blockquote>
<blockquote style="border-bottom: none; border-left: 1px solid #cccccc; border-right: none; border-top: none; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; padding-bottom: 0cm; padding-left: 0.05cm; padding-right: 0cm; padding-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana;">Dick</span></blockquote>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-47706851898963678922012-09-05T12:51:00.003-07:002012-09-05T12:51:53.923-07:00Zorgeloos (verhaal n.a.v. schrijfopdracht 239)<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Die
heerlijke tijd van je lagere schoolperiode. Zo zorgeloos. Geen enkele
weet van wat nog komen gaat. Je hoeft je thuis en op school alleen
maar aan de regels te houden. Verder heb je nog geen huiswerk of
andere verplichtingen die je niet kan overzien. Je weet hoe de dag in
elkaar zit, hoe laat er gegeten wordt, hoe laat je naar bed moet. Je
weet met wie je kunt spelen, waar je kan spelen, waar en hoe ver je
wel en niet mag komen. Je kunt na schooltijd de hele dag spelen. Er
hoeft bijna niets. Hooguit je kamer opruimen en je bed opmaken
en op tijd thuis zijn voor het eten. Verder heb je alle ruimte om
zorgeloos te spelen. Weinig verkeer, dus weinig gevaar. Geen
bendes of enge mannen in de wijk. Geen oorlog, geen honger, geen
echte armoede. Wat een vrijheid, wat een zorgeloze tijd.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Niemand
die je wijst op de nare dingen in de maatschappij, geen krant, geen
computers. Wel een tv, maar die gaat aan voor journaal voor mijn
ouders en kinderprogramma' s zoals de Fabeltjeskrant en dan naar
bed. Later keken we ook Stuif es in, Ren je rot en andere onschuldige
kinderprogramma's. We hadden nauwelijks een idee van de
ellende in de rest van de wereld. Spelen was het
allerbelangrijkste, zelf dingen bedenken, rolschaatswedstrijdjes
organiseren, tenten bouwen van oude lakens, cowboytje en indiaantje
spelen bij een vriendinnetje met een pony. Wat was het leven toch
heerlijk onwetend en dus zorgeloos. Je bent blij met wat je hebt en
wie je bent, want je weet niet beter. Je wilt niet meer, je wilt niet
anders. Zo is het precies goed. Geen verantwoordelijkheden, geen
zorgen. </span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo
hoort een kindertijd te zijn.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Want
daarna is het met het zorgeloze leventje gedaan. Schooltijd wordt
anders; huiswerk, tentamens, examens. Het wordt ineens belangrijk hoe
je er uit ziet, bij wie je hoort, hoe je jezelf gedraagt, wát
je draagt zelfs. Je komt meer te weten over hoe zaken in elkaar
zitten, relaties, echte vrienden, ziektes en dood komen dichterbij.
Verliefdheden, liefdesverdriet, opleidingskeuze,
beroepskeuze. Je krijgt verantwoordelijkheid over je eigen leven en
dat van een ander, misschien wel van een gezin. Je werk en
inkomen worden belangrijk. Dat geeft allemaal zorgen, zorgen om je
kinderen, zorgen om je gezondheid. Zorgen om je baan, zorgen om de
problemen in de wereld, zorgen om het milieu, zorgen om de politiek,
zorgen om het onrecht in de wereld, kinderarbeid, mishandelingen,
martelingen, oorlog en misdaad. De lijst wordt eindeloos lang....</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik
verlang wel eens naar de periode dat ik nog een zorgeloos klein kind
was. De vrijheid van weinig weten en vooral onbezorgd kunnen spelen.
Je hebt nog fantasieën en dromen over later als je groot bent. Er
wordt nog voor je gezorgd, je hoeft nog niet te zorgen voor anderen.
Hopelijk kunnen veel mensen terugkijken op minstens één zorgeloze
periode in hun leven. Soms denk ik wel eens om me nergens meer zorgen
over te maken. Maar dat lukt nooit helemaal, het hoort nu eenmaal bij
het leven in een wereld met veel andere mensen. Wel bepaal je zelf de
mate waarin zorgen je leven beïnvloeden. Als het te gek wordt dan
vlucht ik in gedachten weer even naar die heerlijke zorgeloze tijd
van toen…..</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nellie</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-10961063557103022662012-08-15T10:46:00.000-07:002012-08-15T10:46:11.976-07:00Veranderingen, n.a.v. schrijfopdracht 226<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt;">Als het om zomerweer gaat dan is Nederland een goede oefenschool voor het
omgaan met veranderingen. Een zomerdag kan zo maar veranderen in een herfstdag.
We rijden in augustus door de duinen en zien de bomen al verkleuren. Bij het
strand aangekomen gaat het na een uur regenen. Teleurgesteld spoeden wij ons
huiswaarts. Zo lang het niet gaat om noodweer met hagelstenen zo groot als
tennisballen, dan valt het allemaal wel mee. Degenen die naar Spanje gevlucht
zijn, claimen een schadevergoeding vanwege de verlammende hitte… Als het om
ingrijpende veranderingen gaat, dan moet de levenskunstenaar in ons aan het
werk. De levenskunstenaar leeft in het moment. Hij/zij kan loslaten, niet
alleen verstandelijk maar totaal.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">We leven in één van de rijkste landen op de wereld waar alles goed
geregeld is en kunnen daardoor al moeilijker omgaan met tegenslag. We leren dat
we als vanzelfsprekend overal recht op hebben. We zijn verworden tot
veeleisende consumenten. We verkeren in de illusie dat we alles onder controle
kunnen houden: we leren voor een examen, we leven zo gezond als mogelijk, we
melden ons niet ziek en doen ons best op het werk. En toch kan het anders
lopen; we ontkomen niet aan ziekte en andere tegenslag. En laat ik het nu in
het vervolg bij mijzelf houden: Ik geef eerlijk toe dat ik de neiging heb om de
regie te hebben. Relativeren en humor zet ik in als het anders loopt en ik
besef heel goed dat ik lang niet alles in de hand heb. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Door schade en schande ben ik wijzer geworden maar ondanks dat beheers ik
de kunst van het loslaten nog maar een heel klein beetje. Voor mij is de grootste boosdoener angst. Voor
een deel is die angst een drijfveer om geen onverantwoorde dingen te doen die
mijn gezondheid, relaties of mijn carrière schaden. Dat is tot op zekere hoogte
een positieve kant. Dat wat mij in de weg zit is de verlammende kant van die
angst. Ik ben vaak bang dat men mij niet mag, dat ik buitengesloten word, dat
ik alles zal verliezen wat ik heb opgebouwd, dat ik langzaamaan aftakel en ziek
en eenzaam aan mijn einde kom. Verder besef ik dat anderen in meer of mindere
mate ook aan die angsten lijden. Dit besef maakt dat ik goed in contact kan
komen met anderen, wat ook wel weer positief is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Blijft voor mij de uitdaging om met die angst te leven of liever nog die
angst kwijt te raken en fijn te leven en nu nog mooier: ook fijn te sterven!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Fijn te sterven!? Dat zeg ik wel met veel bravoure maar komt dit nu echt
uit mijn hart en hele wezen? Toch ligt hierin het grootste deel van de
uitdaging. Wat er ook gebeurt: uiteindelijk zal ik aan alles moeten sterven en
daar kan ik beter vanaf vandaag mee beginnen. Ik weet dat ik van het leven kan
en wil genieten. Van mijn naasten, van alles wat de natuur geeft. Dat ik ook
graag iets voor anderen wil betekenen. Dat zal beter gaan door nu al te
beginnen met loslaten, zoals een herfstblad het verkleuren niet tegen kan
houden. Uiteindelijk dwarrelt het op de wind naar de grond en gaat weer op in
het geheel. Daarom vinden wij dat zo mooi naarmate wij ouder worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Aart<o:p></o:p></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-23874536426587456942012-08-05T00:42:00.000-07:002012-08-16T00:43:06.695-07:00n.a.v. 'Nog zo’n taalspelletje' een bijdrage van Anja<br />
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><u>Schrijfopdracht nr. 217 </u></span></span> </span>
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;">Vandaag
weer zo'n spel met woorden! Maak een zin – weer liefst zo lang en
logisch mogelijk – waarbij elk woord met een en dezelfde letter
begint. We nemen de letter h (gelukkig begint een bepaald lidwoord
ook met een h, dat maakt de opdracht iets minder moeilijk). Doe je
best! De beste zet ik weer op mijn website. Hoera!</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva', cursive; font-size: 16pt;"><br /></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: 'Monotype Corsiva', cursive; font-size: 16pt;">Halverwege…hoera:
haast heksende hoofstukkenschrijvers hebben hun herinneringen
hervonden: </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva', cursive; font-size: 16pt;">hilarisch,
hemels, heftig, hypnotisch, heel veel hebben hopen herrie
holderdebolder herbeleefd; het helemaal happy herbeschreven: </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva', cursive; font-size: 16pt;">hieperdepiephoera
hiervoor: hulde.., hopelijk haalt het hoopje helden handig
(humoristisch) het heidens helftje hierna…; </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva', cursive; font-size: 16pt;">hulpvaardig
houdt hun helpende hand (hun hartelijke heerseres) het hoofd helemaal
helder (honderden historische hoofdstukken, hoe houden haar hersenen
het..?)</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<span style="font-family: Monotype Corsiva, cursive;"><span style="font-size: medium;">Anja</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0.35cm;">
<br /><br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-36606649519276411712012-07-27T02:18:00.003-07:002012-07-27T14:11:48.251-07:00Oude Man aan zee (n.a.v. de schrijfopdracht van 25-7: Maak deze zin af, zo lang en zo logisch mogelijk: Omdat het op deze gewone werkdag stralend mooi zomerweer was, besloot ...<div align="CENTER" class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Oude Man aan zee</span></div>
<div align="CENTER" class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-size: medium;">Omdat het
op deze gewone werkdag stralend mooi zomerweer was, </span><span style="background-color: white; font-size: medium;">besloot de
Oude Man met rugzak op blote voeten langs de vloedlijn zuidwaarts te
wandelen langs de drukte van het Noordwijkse strand naar de rust een
paar kilometer verderop waar hij op een handdoek gezeten genoot van
het geluid van de branding terwijl iemand hem vanaf de duintop
schilderde op een groot doek waarop een gedeelte van het duin, het
strand, de zee en de helderblauwe lucht stonden afgebeeld in alle
tinten groen, geel en blauw die een mens kon bedenken en op het
moment dat de Oude Man overspoeld werd door een gevoel één te
worden met het geheel van kleur, geur en geluid besloot de schilder
de figuur van de Oude Man te laten vervagen en op te laten gaan in de
tinten geel en blauw op een schilderij, dat jaren later door een
vermogende Katwijkse kunstminnaar op een veiling gekocht werd voor
een astronomisch bedrag en dat door een ieder die de natuur van de
zee en de duinen koesterde met open mond werd bewonderd, want nooit
eerder had iemand met zoveel liefde alle kleurschakeringen die zich
onder invloed van de zon openbaarden op een doek weten te treffen en
de titel “Oude Man aan zee” was het geheim van de schilder en de
Oude Man die toen hij zijn wandeling richting Katwijk vervolgde
opkeek naar de duintop waar iemand zat te schilderen achter een grote
schildersezel.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white;"> </span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-size: medium;"> Aart</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-size: medium;"><i>Geweldige zin, Aart! En dan te bedenken dat je hem </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-size: medium;"><i>nóg langer had kunnen maken (zoals je mij schreef)! Mia</i></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-54835178935637920952012-07-20T01:10:00.001-07:002012-07-20T01:15:20.085-07:00Mijn bioscopen & films<span style="background-color: white;">(n.a.v. schrijfopdracht 197)</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Verdana;">Wat bioscoopbezoek
betreft ben ik relatief laat op stoom gekomen. In mijn jeugd ben ik
nauwelijks of niet naar de bioscoop geweest. Ik ben opgegroeid in een
protestants-christelijk milieu in Kampen. Daar werd zeer terughoudend
tegen de bioscoop en - jaren later - de televisie aangekeken. Te
werelds en soms te zondig. In Kampen was een knusse bioscoop in de
Boven Nieuwstraat, naast hotel De Moriaan. Ik ben wel eens met mijn
zuster en mijn zwager naar die bioscoop geweest. Die hadden toen
verkering. Maar welke film ik daar heb gezien, dat weet ik niet meer.
Die bezoeken werden oogluikend door mijn ouders toegestaan.</span><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana;"><br />Uit
die tijd stamt ook de geschiedenis van de film die ik nooit heb
gezien: </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">De Overval (1962), één van de Nederlandse filmklassiekers
en handelend over de overval op de gevangenis in Leeuwarden op 8
december 1944. <a href="https://www.youtube.com/watch?v=jufIgJh_YkU">https://www.youtube.com/watch?v=jufIgJh_YkU</a>
Ik zat toen net in de tweede klas van de H.B.S. en ik weet nog, dat
ik vaak naar de bioscoop fietste om naar de foto's in de vitrines te
kijken. Mijn vader wilde De Overval ook zien, maar in mijn
herinnering was het mijn moeder die er een stokje voor stak. Niet
naar de bioscoop. <br /><br />Eigenaardig eigenlijk, die weerstand tegen
de film en de bioscoop. Het medium bestond immers al meer dan een
halve eeuw. Eind negentiende eeuw begonnen als kermisattractie en
rondreizende bioscopen, in de jaren vóór de tweede wereldoorlog
uitgebreid in de gedaanten van buurtbioscopen en stadsbioscopen,
uitmondend in een algemeen aanvaard uitgaansverschijnsel: een
"bioscoopje pikken" op zaterdagavond. <br /><br />Toen ik zelf
eind jaren zestig van de vorige eeuw verkering kreeg begon mijn
bioscoopleven op gang te komen. Eén van de eerste films die ik toen
met </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">mijn "ex" heb gezien was Butch Cassidy and the Sundance
Kid (1969) met het liedje "Raindrops keep falling on my head"
en de beroemde fietsscène. Een film met o.a. Paul Newman, Katharine
Ross en Robert Redford. We hebben die film gezien in een bioscoop in
Groningen.<br /><a href="https://www.youtube.com/watch?v=S2OdPDEG6aQ&feature=fvwrel">https://www.youtube.com/watch?v=S2OdPDEG6aQ&feature=fvwrel</a>
Een andere hit uit die tijd: Once upon a time in the West (1968) met
Henry Fonda en Claudia Cardinale
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=MNGQ1hUyx-k">https://www.youtube.com/watch?v=MNGQ1hUyx-k</a><br /><br />Toen
we - pas getrouwd - in Epe woonden, zijn we wel eens naar de film
geweest in Apeldoorn en Zwolle. Daarna woonden we een jaar in Emmen
en daar zijn we nooit naar de bioscoop geweest. Later streken we in
Amersfoort neer en daar hebben we vaak de bioscoop bezocht. Uit die
tijd herinner ik </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">mij nog een anekdote. Mijn - inmiddels overleden -
schoonouders waren te logeren en op een avond gingen we naar de
bioscoop om de griezelfilm Sharks, deel 1 te zien. Elke keer als die
kunstmatige haai uit het water opdook, of de kapitein van het bootje
bij de benen greep en opvrat, gilde </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">mijn schoonmoeder het uit.
Middenin de bioscoopzaal.<br /><br />Dat was in de jaren zeventig van de
vorige eeuw. In die tijd kwam een nieuw fenomeen op: de seksbioscoop.
Seksshops waren nog maar net "gelegaliseerd" en het was
tijd voor de volgende stap. In politiek Den Haag leverde dat in die
tijd veel debatten op. Het was ten tijde van de kabinetten Den
Uyl-Van Agt en Van Agt-Wiegel. De vrij orthodox-katholieke Van Agt
was eigenlijk wars van deze ontwikkelingen, net zoals hij tegen de
abortuskliniek Bloemenhove en tegen de psychiatrische inrichting
Dennendal was. Ik kan mij van de tv en uit de kranten nog herinneren
hoe op zekere dag Van Agt, andere bewindslieden en Kamerleden op
bezoek gingen bij een seksbioscoop in Den Haag. Ze kwamen er met rode
oortjes weer uit, opgewacht door een horde journalisten. Eind van het
liedje was, dat seksbioscopen werden toegestaan. In Amersfoort was er
ook één, aan de Zuidsingel in het centrum. Daar ben ik met mijn
"ex" wel eens geweest, na mijn scheiding alleen en later
een paar keer met "mijn" vriendin. Er heerste altijd een
broeierig sfeertje. Mannen moesten onder de filmvoorstelling, of
tijdens de pauze vaak opvallend lang naar het toilet en op de
achterste rijen zaten meestal Marokkaanse en Turkse stellen en
echtparen. Dan hoorde je daar opeens diep gezucht vandaan komen. Die
waren natuurlijk niets gewend. Flauwe aftreksels van erotiek, zoals
Turks Fruit, Blue Movie, Rooie Sien en Wat zien ik waren bestemd voor
de reguliere bioscopen. Turls Fruit heb ik gezien in de bioscoop
tegenover het voormalige gebouw van de Amersfoortse Courant aan de
Snouckaertlaan. Soldaat van Oranje (1979) is een andere film uit die
tijd.<br /><br />Later heb ik met "mijn" vriendin talloze films
gezien in bioscopen en filmhuizen in Den Haag, Amsterdam, Haarlem,
Leiden, Voorschoten en Wassenaar. De voormalige bioscoop Astra in de
Langstraat in Wassenaar verdient bijzondere vermelding. In mijn
beleving was dat een bioscoop zoals een bioscoop hoort te zijn. In de
zaal waren geen rijen stoelen, maar er stonden tafeltjes met nummers
erop. Op de tafeltjes stonden asbakken. Achterin de zaal was een
podium met ook daarop enkele tafels en - vooral - een bar. De beste
tafel was tafel nummer 1, op het podium, vlakbij de bar. </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Je kon
tijdens de filmvoorstelling gewoon roken en drankjes drinken. Als je
tafel nummer 1 had, dan kon je tijdens de film flesjes bier en glazen
wijn kopen. Eén van de films die ik daar heb gezien was The
Untouchables. </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">In Voorschoten was een soortgelijke bioscoop, vlak
naast Het Wapen van Voorschoten. Astra is verdwenen en vervangen door
een net en braaf Filmhuis in de nieuwe bibliotheek van Wassenaar. In
de pauze kun je drankjes kopen aan een bar in de bibliotheek en die
nuttigen temidden van boeken, kranten en tijdschriften. Best leuk.
Een minder leuke, zeg maar gerust slaapverwekkende, ervaring daar was
het zien van de zwart-wit-film </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">The Artist, handelend over een
beroemde acteur die niet de overgang kon maken van de stomme film
naar de geluidsfilm. Het product was in talloze recensies de hemel in
geprezen, maar wij vonden het een uiterst vervelende film. </span><span style="background-color: white; font-family: Verdana;">Zwart-wit,
zonder geluid en heel langzaam.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;"><br />Een film die we vele malen
hebben bekeken was Ciske de Rat met Danny de Munk in de hoofdrol. Dat
was in 1984, in de tijd dat filmvertoningen nog vooraf werden gegaan
door het Polygoon Journaal. Wij kwamen niet voor Ciske de Rat, maar
juist voor dat Polygoon Journaal. Daar was ik namelijk in te zien,
spelend op mijn gitaar. Ik had namelijk in maart van dat jaar
meegedaan aan de Nederlandse gitaarkampioenschappen in Paradiso in
Amsterdam en het Polygoon Journaal had daar ook van mijn optreden een
opname gemaakt. </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Ik speelde daar "Steam Roller Blues". <br /><br />Een
film die bijzondere indruk op ons heeft gemaakt is Breaking The Waves
(1996), die het verhaal vertelt over de tragische lotgevallen van een
jonge vrouw in een orthodox-christelijk en zeer bekrompen Schots
dorpje. <a href="https://www.youtube.com/watch?v=6hqklzvElp4">https://www.youtube.com/watch?v=6hqklzvElp4</a>
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=8tJWk9CF08Q&feature=endscreen&NR=1">https://www.youtube.com/watch?v=8tJWk9CF08Q&feature=endscreen&NR=1</a>
We hebben die film gezien in het Filmhuis in Leiden en na afloop
liepen ons de tranen over de wangen en we verlieten diep onder de
indruk de zaal.<br /><br />Een mooie film vond ik ook De Avonden (1988)
met Rijk de Gooijer in de rol van de vader van Frits van Egters
(Echters?). Het is een verfilming van het gelijknamige boek van
Gerard Reve en vertelt over het leven van deze Frits </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">in een doorsnee
gezin in de tweede helft van de jaren veertig van de vorige eeuw,
vlak na de oorlog. De tijd dat er nog vruchtenwijn - in dit geval
appelwijn - werd gedronken op oudejaarsavond. Enkele andere films die
ik heb gezien: The Godfather (1972) met Marlon Brando, One flew over
the cuckoo's nest (1975) met Jack Nicholson, Een vlucht regenwulpen,
Op Hoop van Zegen (1986), De IJssalon (oorlogsfilm uit 1985), Het
meisje met het rode haar </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">(over Hanny Schaft), Eline Veere (verfilming
1991 van het gelijknamige boek van Louis Couperus), Het is een
schoone dag geweest (1993, over het eenvoudige en natuurlijke leven
van een boer). <br /><br />Een bijzondere belevenis was het bijwonen, een
paar jaar geleden, van het Heimat-weekend in het nieuwe Haagse
Filmhuis aan het Spui. Daar werden alle 32 afleveringen getoond van
Heimat, eine Deutsche Chronik van Edgar Reitz. Het handelt over de
geschiedenis van en ontwikkelingen binnen een familie in de Hunsrück
in de periode van het einde van de eerste wereldoorlog tot en met het
begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het geeft op een
prachtiger manier een tijdsbeeld weer, een tijd zoals ik die ook nog
voor een deel heb meegemaakt. Een prachtige serie films, die ook op
televisie is uitgezonden en die ik in zijn geheel op (nu ouderwetse)
videobanden heb opgenomen. Die films kun je steeds opnieuw bekijken
zonder dat het verveelt. Kom daar nu nog eens om.
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=WhRUS4eBk-M&feature=related">https://www.youtube.com/watch?v=WhRUS4eBk-M&feature=related</a>
Deze verfilming staat bij mij op de eerste plaats in een lange rij
van andere mooie films.<br /><br />Willem Franssen</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-91362640761958471182012-07-18T09:37:00.002-07:002012-07-18T14:03:50.485-07:00Mijn feest<u style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Op deze schrijfopdracht van 18 juli 2012 reageerde Martha met een sprankelend verhaal!</i></u><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<i style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Vandaag een beetje
feestelijke opdracht, omdat het de tweehonderdste is!</i></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Stel dat een rijke
vriend je in staat stelt om een mooi feest te geven. Op geld hoeft niet gelet te
worden. Dus, als alles kon: wat zou je dan voor feest geven? Wie zou je
uitnodigen? Welke locatie kies je uit? Wat voor muziek wil je dat gespeeld
wordt? Hoe zou het feest verlopen, denk je? </i></span></span></div>
<span style="background-color: white; font-size: large;">Dit feest gaan
we vieren op een schitterend cruise-schip, het schip van Prins de
Lignac. Het ligt in de haven van Cannes. Ik heb onze hele familie
uitgenodigd, we zijn met zo'n 17 personen. We worden thuis afgehaald
met een luxe witte limousine en naar het vliegveld gebracht. Daar
ligt een rode loper uit naar het toestel waarmee we naar Cannes
zullen vliegen. En ook daar staat vervoer voor ons klaar om ons naar
het schip te brengen, dit keer open rijtuigen met witte paarden
ervoor.</span><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Het hele schip
is prachtig versierd, gepavoiseerd moet ik eigenlijk zeggen en 's
avonds feestelijk verlicht.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">De bemanning
staat in de houding als we aankomen en 2 hoornblazers geven een
welkomstconcert. Het geheel trekt natuurlijk veel aandacht van het
publiek, dat zich afvraagt welk hoog bezoek er nu weer aan boord
gaat.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">We worden
ontvangen met champagne voor de volwassenen en een sprankelend
frisdrankje voor de kinderen. En schalen met heerlijke toastjes en
hapjes worden voor ons binnengebracht.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">We hebben Wibi
Soerjadi bereid gevonden die avond tijdens het diner te spelen.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Het diner is
voortreffelijk en na het dessert gaan we dansen. Daarvoor is een hele
garderobe aan boord gebracht met de prachtigste creaties en in
diverse maten. Zoiets moois heb ik nog nooit gedragen en ik voel me
de koningin. Nu wordt de muziek verzorgd door een ensemble dat het
repertoire uit de jaren 50-60 speelt en waarop we heerlijk kunnen
dansen. Iedereen geniet en uren later zoeken we doodmoe ons
nachtelijk onderkomen op. Prachtige luxe kamers voor iedereen en
comfortale bedden.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">'s Morgens
schuiven we allemaal weer opgewekt aan voor het ontbijt, dat ook heel
uitgebreid is en door bedienden op tafel geserveerd wordt. Iedereen
heeft prima geslapen en is weer in een heel goed humeur. Al moet er
vandaag helaas al weer afscheid genomen worden van dit luxe leventje.
We worden weer met een koets naar het vliegveld gebracht en daar
staat tot ieders verrassing geen vliegtuig klaar maar een aantal
zeppelins ! En daar maken we de terugtocht mee naar ons lage landje.
Het is prachtig weer en het wordt een fantastische tocht. Als we
landen op Rotterdam Airport staan ook daar weer de witte limousines
klaar om ons naar huis te brengen. We nemen afscheid van elkaar en
zullen nog heel veel terugdenken aan dit droomfeest. (of was het een
droom?)</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-size: large;"> Martha</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-88360386582940451082012-07-04T00:38:00.003-07:002012-07-04T00:50:47.733-07:00Achter het hek<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<u>verhaal n.a.v. Schrijfopdracht 3 juli 2012, nr. 185 met foto van een hek met tuin erachter</u></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white;">O, wat een
heerlijke tuin om bij weg te dromen. Ik stel me een heerlijke
zomerdag voor, zo een met niet veel zon maar wel een fijne
temperatuur van rond de 24 graden.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Er staat
natuurlijk ook een heel comfortabele stoel annex ligbed klaar met een
tafeltje ernaast.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik ga alleen er
naar toe, maar wel met een goedgevulde picknick-mand. Natuurlijk met
luxe broodjes en dito beleg, vruchtensap, één thermoskan met koffie
en één met thee. En wat lekkere koeken van de banketbakker. Dan nog
wat fruit, zoals een banaan en appel. Geen sterk geurend en sappig
fruit, dat trekt alleen maar wespen en vliegen aan.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ook een mooi
boek en een natuur-tijdschrift gaan mee en eventueel een eenvoudig
puzzelboekje voor als je even je zinnen weer op iets anders wilt
zetten. En welk boek? Ik denk de zojuist door mij gekochte trilogie
van Elle Eggels, waarin ik direct al ben gaan lezen en dat bevalt me
goed.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Of de
“Olijven-trilogie” van Carol Drinkwater, waar ik jaren geleden zo
van genoten heb en die ik nog best weer een tweede keer zou willen
lezen. Heel humoristisch en ook spannend door alles wat het gezin
beleeft bij het opzetten van een olijvenboomgaard.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Een radio hoef
ik die dag niet te horen, die gaat dus niet mee. Ook geen telefoon
natuurlijk.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik wil genieten
van alle natuurgeluiden om me heen en liefst ook zonder
achtergrondgeluiden van verkeerswegen e.d.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik denk dat ik
al lezend heel gauw ook in slaap zal vallen, maar wat is nou mooier
dan in zo'n tuin weg te dromen ?</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan neem ik ook
nog een lekkere fles wijn mee voor aan het eind van de middag of
begin van de avond. Mijn man komt me afhalen en samen genieten we
dan nog van de laatste uurtjes in deze paradijselijke tuin.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white;"> Martha</span><br />
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-21635497803731072242012-07-02T00:47:00.000-07:002012-07-04T00:49:02.160-07:00Tegenstrijdig voelen<blockquote style="border-left-color: rgb(0, 0, 0); border-left-width: 1.2pt; border-style: none none none solid; margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.11cm; padding: 0cm 0cm 0cm 0.11cm;">
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Voelen
en aanraken, s</span><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">chrijfopdracht 174</span></div>
</blockquote>
<blockquote style="border-left-color: rgb(0, 0, 0); border-left-width: 1.2pt; border-style: none none none solid; margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.11cm; padding: 0cm 0cm 0cm 0.11cm;">
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Als
je het zintuig voelen, aanraken in je aandacht neemt, welk
prettig gevoel komt dan in je op? Het kan het aanraken van een zacht
dier of een babyhuidje zijn of een bepaalde stof, zoals fluweel. Noem
vijf voorbeelden van een aanraking die prettig is voor je. Geef ook
vijf voorbeelden van aanrakingen die onprettig voor je zijn!</i></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;"></span></div>
</blockquote>
<blockquote style="border-left-color: rgb(0, 0, 0); border-left-width: 1.2pt; border-style: none none none solid; margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.11cm; padding: 0cm 0cm 0cm 0.11cm;">
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">De kat
die al luid spinnend zijn kopje telkens tegen me aanduwt, zo lief en
zacht.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beter
dan de koe bij ons achter het huis die, ook lief bedoeld, zijn
slijmerige, rasperige tong over mijn gezicht haalt.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De
hitte van de houtkachel, bijna tegen mijn huid aan, zo intens lekker
warm.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beter
dan de koelvakken in de supermarkt waar ik zo snel mogelijk langs
loop voordat de kou door me heen trekt.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De
meteen warm aanvoelende stof van mijn knaloranje zachte fleecevest.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beter
dan de kille, krakende stof van mijn regenjas.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De
hand die je wordt aangereikt als hulp bij het in- of uitstappen van
een boot bv.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beter
dan de al te ferme handdruk van een man die zijn eigen kracht niet
kent en uitgerust is met kolenschoppen, en daarbij bijna je
middenhandsbeentjes breekt.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een
felicitatie of begroeting, vluchtige,luchtige, zachte maar
welgemeende zoenen op je wangen.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beter
dan iemand die je in een houdgreep neemt, je wangen ondersmeert met
aftershave of parfum of met ongeschoren wangen over de jouwe schuurt,
met natte, harde zoenen.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar
de allerlekkerste aanraking is van de zon op je huid. Niet
onbarmhartig heet en verbrandend, maar die zachte, heerlijke warme
straling die je opneemt via je huid, door je hele lijf.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beter
dan een snijdende, gure oostenwind in de winter, waarbij de kou tot
op je botten doordringt en het lijkt alsof je nooit meer warm zult
worden.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Nellie</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br /></blockquote>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-23426024751192874492012-06-23T03:12:00.000-07:002012-06-23T03:13:28.275-07:00Betijtijd<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<i><u><span lang="NL" style="font-family: Verdana;">Reactie op Schrijfopdracht 19 juni 2012, nr. 171: </span></u><u style="background-color: white;"><span lang="NL" style="font-family: Verdana;">Verwerken</span></u></i></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<u style="background-color: white;"><span lang="NL" style="font-family: Verdana;"><i><br /></i></span></u></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL" style="font-family: Verdana;"><i>Heb je enig idee hoe jij bepaalde
gebeurtenissen, teleurstellingen of verdriet verwerkt? Gaat dat je beter af dan
vroeger of juist niet. Kun je een voorbeeld geven hoe je een bepaalde
gebeurtenis die heel veel indruk op je heeft gemaakt, hebt verwerkt? Is het je
ook wel eens niet gelukt om iets te verwerken en hoe sta je daar tegenover?</i></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Betijtijd</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Bij ‘verwerken’ is voor mij de tijd het belangrijkste. Dat is door de jaren gebleken.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Alles heeft tijd nodig, het heeft zich al zo vaak bewezen dat ik er nauwelijks over hoef na te denken…</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tijd om er niet meer over wakker te hoeven liggen, tijd om aan het idee te wennen, tijd om het allemaal minder scherp te maken, tijd om naar jezelf te luisteren en te kijken, tijd om het probleem niet meer vooraan in je gedachten te voelen, tijd om te betijen…</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;">Een voorbeeld?’</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kies maar: echtscheiding, overlijden van moeder, kapot gaan van relatie of vriendschap, en zo heb ik zoals iedereen nog wel een rijtje… Maar het hoe en waarom is volgens mij niet zo van belang.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor alles geldt de regel: het kost tijd om iets te verwerken. Hoe je er ook aan werkt, wat je er ook aan doet, het kost je tijd. Betijtijd voor jezelf.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Anja</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.18cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Anja, daar heb je een prachtig nieuw woord gevonden: betijtijd! Mia</i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<span lang="NL" style="color: blue; font-family: Arial; font-size: 13.5pt;"></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-40278782526040268162012-06-23T02:45:00.002-07:002012-06-23T02:49:33.092-07:00De kortste reactie op schrijfopdracht 169!<span style="background-color: white; font-size: large;">Met champagne vier ik het feit dat ik, toen ik enigzins aan de late kant
zonnebloemen zaaide, zag dat er weer kikkerdril in mijn vijvertje ligt.</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"> Corina</span></div>
<div>
<br /></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-42053970002801521882012-06-23T02:40:00.003-07:002012-06-23T02:40:50.182-07:00n.a.v. de schrijfopdracht: maak een lange zin met de woorden champagne, kikkerdril en zonnebloemen er in<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Verdana;">Champagne,
kikkerdril en zonnebloemen<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Verdana;">Afdeling
Corporate communicatie was op het idee gekomen om de buitenlandse gasten mee te
nemen naar het Van Goghmuseum en terwijl de directeur na afloop van het bezoek
aan een restaurant aan de Amstel na het zoveelste glas champagne in steenkolen
Engels bleef praten over de schoonheid van het schilderij “De Zonnebloemen” had
hij niet in de gaten dat hij het eendekroos in de brede sloot aanzag voor een plantsoen, waardoor de-
anders zo ernstige en beleefde- Chinese gasten niet meer bijkwamen van het
lachen toen ze hem drijfnat en met een mond vol kikkerdril weer vanuit de sloot
op de kant trokken.</span><span lang="NL" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Verdana;"> Aart</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-53979299803681813102012-06-11T04:14:00.000-07:002012-06-11T04:19:29.514-07:00Reactie op schrijfopdracht nr. 160: Hou je van vis?<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;">Vis</span><br />
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik houd erg van vis,
vroeger toen we als katholieke mensen geen vlees op vrijdag mochten
eten hoopte ik dat de visboer op die dag langs kwam. Mijn moeder
bakte dan scholletjes en tot op de dag van vandaag vind ik dat nog
steeds heerlijk. Meer dan vlees is vis mijn favoriete
eiwitleverancier. In een restaurant zal ik daar dan ook altijd voor
kiezen. Nu is het niet goed om dit elke dag te eten dus doen we dat
thuis maar twee keer in de week. </span>
</div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op vakantie in Portugal
aten wij op het strand gegrilde sardientjes met tomaat en daar eet ik
dan mijn vingers bij op. Er wordt ook inktvis geserveerd maar dat is
een van de weinige vissoorten waar ik niet van houd.</span></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als de nieuwe haring is
gearriveerd ben ik er als de kippen bij om ze zo snel mogelijk te
gaan kopen. Ik eet ze zonder uitjes want dan komt de smaak beter tot
z'n recht. Ja, ik ben een echte viseter, wat dat betreft zou ik een
zeedier kunnen zijn. Als ik in een dierentuin zie hoe een zeeotter
met vis wordt gevoederd loopt het water me in de mond. Een beetje
vreemd misschien?</span></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Eigenlijk sta je er
niet zo bij stil hoe zo'n vis aan zijn einde komt maar lang geleden
moest ik er een paar "vermoorden" en dan sta je daar even
bij stil.</span></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In ons vorige huis
hadden we een slootje achter de tuin. Het was stromend water en
bevatte veel vis zodat menig hengelaar daar zijn stekje had gevonden.
Onze zoon was een jaar of twaalf en wilde ook graag een hengel met
toebehoren voor zijn verjaardag. Toen hij deze ging gebruiken haalde
hij regelmatig een visje naar boven. Op een keer haalde hij meerdere
palingen uit het water en die ging hij echt niet terug zetten want
die konden we opeten; zo vond hij. Ja toen had ik een probleem, ik
wilde hem niet teleurstellen en wilde ook niet dat hij die vissen
moest doden. Ik nam een flinke kei en verwachtte dat die palingen met
een flinke klap direct uit hun lijden waren verlost, maar nee; daar
waren meerdere klappen voor nodig. En die alen gleden voortdurend uit
mijn handen. Toen ze eenmaal uit hun lijden waren verlost zuchtte ik:
"Dit doe ik nooit meer". Of ik die palingen gestoofd of
gebakken heb weet ik niet meer maar we hebben ze opgegeten. Ze zullen
me niet lekker hebben gelegen denk ik. Maar onze zoon vond wel dat
hij gedeeltelijk voor het avondeten had gezorgd.</span></div>
<div align="LEFT" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; page-break-after: auto; page-break-before: auto; page-break-inside: auto;">
<br /></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;">Dit heeft er overigens
niet voor gezorgd dat mijn voorkeur voor vis is veranderd en ik weet
ook wel dat de vissers andere methode hebben voor het doden van vis.
Maar ik ben dit nooit vergeten. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;">Anneke</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 100%;"><br /></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-88238819861167015922012-06-09T00:00:00.000-07:002012-06-18T04:09:01.917-07:00Mijn voeten, n.a.v. schrijfopdracht 156<br />
<i>Mijn voeten</i><br />
<i><br /></i><br />
<i>Ze brachten me schoorvoetend naar school en naar
mijn eerste baantje.</i><br />
<span style="background-color: white;"><i>Lichtvoetig danste ik de rock 'n roll en jive wat
in die tijd de mode was.</i></span><br />
<span style="background-color: white;"><i>Ooit was ik op vrijersvoeten en stapte ik overal
op af. Voetstoots nam ik aan dat alle mensen goed waren en dat het
leven me veel te bieden had.</i></span><br />
<span style="background-color: white;"><i>Mijn voeten brachten me naar verre oorden waar het
warm was en de zee azuurblauw of naar mooie vergezichten hoog in de
bergen.</i></span><br />
<span style="background-color: white;"><i>Met voeten alsof ik in de wolken liep stapte ik
naar het stadhuis en naar de kerk waar ik mijn partner het jawoord
gaf. </i></span><br />
<span style="background-color: white;"><i>Een jaartje later sloop ik op kousenvoeten naar de wieg om te
genieten van mijn baby als hij sliep.</i></span><br />
<span style="background-color: white;"><i>Met zware voeten liep ik achter de baar van velen
die me zijn voor gegaan.</i></span><br />
<span style="background-color: white;"><i>Mijn vermoeide voeten van de lange wandeling leg
ik nu neer op een bankje voor de stoel waarop ik rusten ga.</i></span><br />
<i><br /></i><br />
<i>Anneke</i><br />
<i><br /></i><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-58256953538274531852012-06-07T00:57:00.000-07:002012-06-18T04:01:22.955-07:00Naar aanleiding van de opdracht: 'Toen geld nog niet bestond' (nr. 152) het volgende verhaal:<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><u>Van
ruilen komt welvaart</u></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het
is een warme, benauwde zomerse dag in juni in het jaar 2012 (vr.
Chr.)</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nielle
kijkt even op van haar werk op het land en veegt het zweet van haar
voorhoofd met een smoezelige punt van de grof geweven stof van de
doek om haar hoofd. Ze staat, met een hand boven haar ogen
beschermend tegen de zon, te kijken naar de schepen die op de Rijn
varen. Ze hoort het klapperen van de zeilen in de wind niet, daarvoor
is het net te ver weg. Maar het is wel een mooi gezicht, vooral omdat
die schepen heel belangrijk voor hen zijn.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ze
voelt even een warm gelukkig gevoel door zich heen trekken.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Jahon
en Nielle hebben zich na hun huwelijksceremonie ergens aan de rand
van een dorp in de Veluwe aan de Rijn gevestigd. Daar leven ze van de
opbrengst van hun kleinschalige boerenbedrijfje. Vlees, graan en
groente worden onderling geruild met de boeren om hen heen. Dat is
geen vetpot, maar ze redden het zo met z'n tweetjes. Vooral ook omdat
Jahon naast het boerenwerk ook een handige handelaar blijkt te zijn.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Uit
de klei van de rivier maken zij aardewerk. De mooi gevormde grote
potten worden door Nielle van een fraaie kerfspatelversiering
voorzien. Klokbekers noemt men die. Jahon verruilt het aardewerk weer
voor andere handige zaken, zoals kleding, stoffen, zout, en vuursteen
om werktuigen van te maken.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dankzij
de rivieren de Rijn en de IJssel kan hier goed handel gedreven
worden.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er
kunnen schepen gevuld worden en die drijven op hun beurt weer handel
langs de kusten van de Noordzee. Ook de oversteek naar Engeland
brengt nieuwe handelswaar en handelaren met zich mee terug. Dus Jahon
en Nielle zitten op een voor hen gunstige plek. Er komt op de Veluwe
een beetje meer welvaart. Het is de tijd waarin de steentijd eindigt
in de bronstijd, doordat de schepen voor hun koopwaar ook wat koper
en goud hebben kunnen bemachtigen.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar
het gevaar ligt altijd op de loer. Nielle en Jahon letten altijd goed
op hun omgeving. Altijd is er een kans dat binnenvallende stammen hun
nederzetting overvallen en het dorp plunderen. De grootschalige
ontbossingen voor de landbouw, door de boeren die voorheen jager of
visser waren, heeft de bodem uitgeput. Jahon en Nielle hebben het
geluk dat ze naast het boeren ook handelaar zijn geworden. Maar de
boeren die echt van de opbrengst van de grond moeten leven, trekken
weer weg omdat er grote heidevelden ontstaan. En weer jager worden
lukt niet omdat al het wild al is gevlucht of uitgeroeid door de
mens.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Leven
en overleven is het belangrijkst in dit leven. Altijd de zorg om
voldoende eten te hebben, altijd de angst dat je wordt overvallen,
uitgemoord, verkracht of ontvoerd door andere stammen. Door het geluk
dat Jahon en Nielle op zo'n gunstige handelsplek wonen, kunnen zij
ruilhandel verichten met de rondtrekkende bronssmeden. Met een beetje
geluk kunnen zij zich met hun toekomstige kinderen blijvend vestigen
in deze nederzetting en later een groter, ruimer huis bouwen. Het
leven gaat snel, de meesten worden niet ouder dan 30 of 40 jaar.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het
hebben van welvaart is de grootste drijfveer van de mens. Dat maakt
dat we steeds verder ontwikkelen, van rechtop lopende aapmens tot wat
de huidige mens nu is. Bezittingen en status zijn belangrijke zaken
geworden, niet alleen maar voedsel en voortplanting. Dat geeft
aanzien en macht en kracht om te overleven. Hoe beter de (ruil)
handel, hoe groter de kans om te overleven. Met het beetje geluk aan
hun kant, zien Jahon en Nielle de toekomst zonnig in. Het is hard
werken, maar ze voelen dat ze het gaan redden. Het zal niet lang meer
duren voordat er leven is in de schoot van Nielle en dan hebben ze er
wel weer een zorg bij, maar als het een gezond en sterk kind blijkt
te zijn, is er ook veel geluk. Kinderen betekenen ook een paar extra
handen bij het zware werk en als ze oud zijn geworden, weten ze dat
de kinderen weer voor hen zullen zorgen.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En
zo gaat het al eeuwen door, zolang de mensheid zal bestaan.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">(
informatiebron: 2000 jaar geschiedenis van de Lage Landen van Jaap
ter Haar.)</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nellie
van Bekkum</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-22960647365073958182012-06-06T02:38:00.003-07:002012-06-06T02:38:49.294-07:00Dit verhaal is geschreven n.a.v. de schrijfopdracht 'Geld' (nr. 151)<br />
<div align="CENTER">
<span style="font-size: medium;"><b>Het geld uit mijn jeugd</b></span></div>
<div align="CENTER">
<span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">Als kind bracht ik mijn ouders in verlegenheid door
de sluitzegels langs de deuren te verkopen. Sluitzegels waren
postzegels voor een goed doel die men achterop de envelop plakte. Ik
was best voortvarend te werk gegaan en had al meer dan tien gulden
opgehaald tot mijn moeder erachter was gekomen. Het geld werd in een
spaarpot geparkeerd, voor het geval de mensen terugbetaald moesten
worden. Ik kreeg een verbod op verkoop van sluitzegels. Dus moest ik
mijn geld verdienen met de kijkdoos, waarmee ik langs de terrassen
ging en dubbeltjes en stuivers incasseerde.</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span><br />
<span style="font-size: medium;">Ik ken het gevoel van mijn eerst verdiende geld.
Vooral omdat ik het contant ontving gaf het een rijk gevoel. Veel
rijker dan het geld dat later overgeschreven werd op een rekening,
ook al was dat steeds meer. Met een kwartje kon je een zakje chips
kopen. Met vijf gulden op zak kon je een hele middag naar de kermis.
Bij Ajax kocht ik voor 50 centen een jongenskaartje en zag vanaf het
muurtje op de staantribune het elftal dat drie Europacups zou gaan
winnen van dichtbij spelen in De Meer.</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span><br />
<span style="font-size: medium;">Wat had het geld nog een waarde en wat werd sparen
gewaardeerd! Op school kwam eens per maand een dame van de
Rijkspostspaarbank. Ik kreeg dan ’s ochtends een kwartje mee en
daar kocht ik bij die dame een zegel van die in een boekje werd
geplakt. Het was een plechtige gebeurtenis en was een bladzijde vol
dan kwam daar een stempel op een handtekening. Kom daar nu eens om.
Ik heb in de kast van mijn vader ooit nog waardepapieren gevonden van
een spaar- of pensioenregeling. Dat was een pak papier met
handtekeningen en stempels. Het zag er gedegen en deftig uit.</span><br />
<span style="font-size: medium;"> Aart</span><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4835752747637280654.post-92226752827530879222012-05-30T04:12:00.003-07:002012-05-30T04:16:40.518-07:00Na vijf maanden!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmX_7f8MUbcImtEMEZ7mDr3FEUuPYbVhVepWMQCr_TKJZySXrSsg5FbtdudNHSZp_4FBVSNVjBOHnDbv4s5xp7VKDV4Q4jX1ZvDMKqAOHTghh4RiEoWL06rAOxNn1W-UHk7nHBYik0mazQ/s1600/foto's+met+indianenwijsheid+(Large)+(Small).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmX_7f8MUbcImtEMEZ7mDr3FEUuPYbVhVepWMQCr_TKJZySXrSsg5FbtdudNHSZp_4FBVSNVjBOHnDbv4s5xp7VKDV4Q4jX1ZvDMKqAOHTghh4RiEoWL06rAOxNn1W-UHk7nHBYik0mazQ/s320/foto's+met+indianenwijsheid+(Large)+(Small).jpg" width="240" /></a></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
De maand juni begint en daarmee hebben we vijf van de twaalf schrijfmaanden achter de rug! Bij deze geef ik twee complimenten weg: een aan mezelf omdat het mij nog steeds - en vrij moeiteloos - lukt om elke dag een schrijfopdracht op mijn blog 'schrijfopdracht' te zetten. Het tweede compliment is voor de schrijfliefhebbers die deze opdrachten elke dag weer gebruiken om er een verhaal bij te schrijven. Dat vergt een discipline die heel wat mensen kunnen opbrengen en die een gewoonte aan het worden is. Als dank een van mijn lievelingscitaten, met een foto die ik op het strandje van 'Koudenhoorn' maakte in Warmond. </span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"> Mia Meijer</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13885800309879781862noreply@blogger.com0