Die
heerlijke tijd van je lagere schoolperiode. Zo zorgeloos. Geen enkele
weet van wat nog komen gaat. Je hoeft je thuis en op school alleen
maar aan de regels te houden. Verder heb je nog geen huiswerk of
andere verplichtingen die je niet kan overzien. Je weet hoe de dag in
elkaar zit, hoe laat er gegeten wordt, hoe laat je naar bed moet. Je
weet met wie je kunt spelen, waar je kan spelen, waar en hoe ver je
wel en niet mag komen. Je kunt na schooltijd de hele dag spelen. Er
hoeft bijna niets. Hooguit je kamer opruimen en je bed opmaken
en op tijd thuis zijn voor het eten. Verder heb je alle ruimte om
zorgeloos te spelen. Weinig verkeer, dus weinig gevaar. Geen
bendes of enge mannen in de wijk. Geen oorlog, geen honger, geen
echte armoede. Wat een vrijheid, wat een zorgeloze tijd.
Niemand
die je wijst op de nare dingen in de maatschappij, geen krant, geen
computers. Wel een tv, maar die gaat aan voor journaal voor mijn
ouders en kinderprogramma' s zoals de Fabeltjeskrant en dan naar
bed. Later keken we ook Stuif es in, Ren je rot en andere onschuldige
kinderprogramma's. We hadden nauwelijks een idee van de
ellende in de rest van de wereld. Spelen was het
allerbelangrijkste, zelf dingen bedenken, rolschaatswedstrijdjes
organiseren, tenten bouwen van oude lakens, cowboytje en indiaantje
spelen bij een vriendinnetje met een pony. Wat was het leven toch
heerlijk onwetend en dus zorgeloos. Je bent blij met wat je hebt en
wie je bent, want je weet niet beter. Je wilt niet meer, je wilt niet
anders. Zo is het precies goed. Geen verantwoordelijkheden, geen
zorgen.
Zo
hoort een kindertijd te zijn.
Want
daarna is het met het zorgeloze leventje gedaan. Schooltijd wordt
anders; huiswerk, tentamens, examens. Het wordt ineens belangrijk hoe
je er uit ziet, bij wie je hoort, hoe je jezelf gedraagt, wát
je draagt zelfs. Je komt meer te weten over hoe zaken in elkaar
zitten, relaties, echte vrienden, ziektes en dood komen dichterbij.
Verliefdheden, liefdesverdriet, opleidingskeuze,
beroepskeuze. Je krijgt verantwoordelijkheid over je eigen leven en
dat van een ander, misschien wel van een gezin. Je werk en
inkomen worden belangrijk. Dat geeft allemaal zorgen, zorgen om je
kinderen, zorgen om je gezondheid. Zorgen om je baan, zorgen om de
problemen in de wereld, zorgen om het milieu, zorgen om de politiek,
zorgen om het onrecht in de wereld, kinderarbeid, mishandelingen,
martelingen, oorlog en misdaad. De lijst wordt eindeloos lang....
Ik
verlang wel eens naar de periode dat ik nog een zorgeloos klein kind
was. De vrijheid van weinig weten en vooral onbezorgd kunnen spelen.
Je hebt nog fantasieën en dromen over later als je groot bent. Er
wordt nog voor je gezorgd, je hoeft nog niet te zorgen voor anderen.
Hopelijk kunnen veel mensen terugkijken op minstens één zorgeloze
periode in hun leven. Soms denk ik wel eens om me nergens meer zorgen
over te maken. Maar dat lukt nooit helemaal, het hoort nu eenmaal bij
het leven in een wereld met veel andere mensen. Wel bepaal je zelf de
mate waarin zorgen je leven beïnvloeden. Als het te gek wordt dan
vlucht ik in gedachten weer even naar die heerlijke zorgeloze tijd
van toen…..
Nellie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten