Reactie op schrijfopdracht nr. 160: Hou je van vis?

Vis

Ik houd erg van vis, vroeger toen we als katholieke mensen geen vlees op vrijdag mochten eten hoopte ik dat de visboer op die dag langs kwam. Mijn moeder bakte dan scholletjes en tot op de dag van vandaag vind ik dat nog steeds heerlijk. Meer dan vlees is vis mijn favoriete eiwitleverancier. In een restaurant zal ik daar dan ook altijd voor kiezen. Nu is het niet goed om dit elke dag te eten dus doen we dat thuis maar twee keer in de week.

Op vakantie in Portugal aten wij op het strand gegrilde sardientjes met tomaat en daar eet ik dan mijn vingers bij op. Er wordt ook inktvis geserveerd maar dat is een van de weinige vissoorten waar ik niet van houd.

Als de nieuwe haring is gearriveerd ben ik er als de kippen bij om ze zo snel mogelijk te gaan kopen. Ik eet ze zonder uitjes want dan komt de smaak beter tot z'n recht. Ja, ik ben een echte viseter, wat dat betreft zou ik een zeedier kunnen zijn. Als ik in een dierentuin zie hoe een zeeotter met vis wordt gevoederd loopt het water me in de mond. Een beetje vreemd misschien?

Eigenlijk sta je er niet zo bij stil hoe zo'n vis aan zijn einde komt maar lang geleden moest ik er een paar "vermoorden" en dan sta je daar even bij stil.

In ons vorige huis hadden we een slootje achter de tuin. Het was stromend water en bevatte veel vis zodat menig hengelaar daar zijn stekje had gevonden. Onze zoon was een jaar of twaalf en wilde ook graag een hengel met toebehoren voor zijn verjaardag. Toen hij deze ging gebruiken haalde hij regelmatig een visje naar boven. Op een keer haalde hij meerdere palingen uit het water en die ging hij echt niet terug zetten want die konden we opeten; zo vond hij. Ja toen had ik een probleem, ik wilde hem niet teleurstellen en wilde ook niet dat hij die vissen moest doden. Ik nam een flinke kei en verwachtte dat die palingen met een flinke klap direct uit hun lijden waren verlost, maar nee; daar waren meerdere klappen voor nodig. En die alen gleden voortdurend uit mijn handen. Toen ze eenmaal uit hun lijden waren verlost zuchtte ik: "Dit doe ik nooit meer". Of ik die palingen gestoofd of gebakken heb weet ik niet meer maar we hebben ze opgegeten. Ze zullen me niet lekker hebben gelegen denk ik. Maar onze zoon vond wel dat hij gedeeltelijk voor het avondeten had gezorgd.

Dit heeft er overigens niet voor gezorgd dat mijn voorkeur voor vis is veranderd en ik weet ook wel dat de vissers andere methode hebben voor het doden van vis. Maar ik ben dit nooit vergeten. 


Anneke