Wat herinner jij je van de oorlog? Heb je er verhalen van je ouders of familieleden over gehoord, of heb je er zelf iets van meegemaakt? Heb je op 5 mei een speciaal gevoel en vier je de Bevrijdingsdag op een of andere manier? Was het in jouw jeugd een feestdag en waaruit bleek dat?
Mijn vader sprak er over. Over de honger en de kou. Dat ze op een oud barrel van een fiets (op houten banden) erop uit moesten om eten te zoeken. Bedelen bij boeren ver weg richting Rotterdam, die nog wel iets te eten hadden en het dan nog thuis moesten zien te krijgen. Dat ze huisdieren moesten slachten omdat ze al dagen niets te eten hadden..
Of dat ze
op zoek gingen naar brandhout, want er was niks meer, alles werd opgestookt.
Iedereen
leed honger en kou.. En dan die angst. Mijn vader zag dat er iemand zomaar werd
doodgeschoten op straat.
Op eten
uit met altijd die angst om onderweg opgepakt te worden door de Duitsers.
Hoe
machteloos en wanhopig zullen ze geweest zijn, ouders van een gezin met 11
kinderen?
Ook
vertelde hij dat ze bij de bevrijding van de Engelse soldaten sigaretten kregen
voor aardbeien. Een goede ruilhandel. Hoe hij
zegt: strowberries for sigrets (dat was wat ze tegen de soldaten riepen) dat is
zo kostelijk om te horen…
De foto’s
van de feestelijke bevrijding dat ze op die versierde karren rondreden. Mijn
vader met zijn broers en zusjes, heel mooi om te zien..
Op
televisie zijn veel programma’s rond de oorlog en de Jodenvervolging.
Het was
afschuwelijk, het mag nooit meer gebeuren.
Ik vind
dat de bevrijding voor eeuwig gevierd, herdacht moet blijven worden.
Dat de
beelden gezien moeten blijven worden. De generaties hierna moeten beseffen wat
er toen gebeurd is, dat zoiets nooit meer mag kunnen gebeuren. Anders vrees ik,
dat er ooit weer een andere gek opstaat die aan het begin staat van zoveel
rassenhaat, pijn en ellende.
De beelden
spreken voor zich.
Verbazing,
ontzetting over wat er kon gebeuren bekruipt me als ik het zie.
We moeten
blijven kijken en het doorgeven aan hen die na ons komen.
De
Dodenherdenking op 4 mei, hoort zeker bij het begrip Bevrijdingsdag.
Ook dat
mag niemand vergeten.
Elk jaar
vind ik het weer indrukwekkend.
Vooral de
2 minuten stilte. Ik heb geen persoonlijke gevallenen in de oorlog,
Maar het
ontroert me altijd zeer.
Geen
stilte spreekt zo als de 2 minuten van Dodenherdenking.
Laten we
er altijd naar blijven luisteren.
Anja
Anja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten