zondag 30 december 2012

De laatste loodjes, schrijfopdracht 364 van 29-12


Het zijn voor mij lichte laatste loodjes. Want ik ben bij… en blij. En wat is vooral de laatste maand snel voorbij gegaan. Het is omgevlogen!

Mijn gevoel hierbij is wel wat dubbel. Ik heb al een paar maanden het gevoel dat ik er weer eens van los moet komen, want er kwam een toenemende druk op te staan, waar ik soms erg tegenaan liep. Maar het schrijven op zich is wel een verslaving geworden die ik eigenlijk niet meer wil (kan) missen. Het gevolg is dat ik er ook tegenop zie om ‘ermee klaar te zijn’. Ik ga straks namelijk ook mijn dagelijkse dosis ‘genieten’ kwijtraken. Het genieten van opkomende gedachten en herinneringen die zich onder mijn vingers in stukjes tekst omzetten, best een wonderlijk proces als je het wat later doorleest.
Wat zal het me een bijzonder gevoel geven als ik ooit alle verhalen op een grote stapel papier uitgeprint zie, want het zal me daar een dik pak geworden zijn! Mijn (klinkt lekker) boek wordt een echte ‘dikke pil’ zoals mijn moeder vroeger dikke boeken noemde. Wat jammer dat zij mijn verhalen niet meer kan lezen. Ik denk dat ze er van genoten had.
Ik ben heel trots en blij dat ik het ‘volbracht’ heb, maar meteen bekruipt me een gevoel van: wat ga ik hierna doen op schrijfgebied? Uit dit jaar blijkt toch wel dat ik een bezield schrijfster ben en er dagelijks veel plezier aan beleef. Ook zelfs op momenten dat ik er nauwelijks tijd voor had, pakte het onderwerp me beet en kon ik me even van andere dingen afsluiten; dat was een mooie bijkomstigheid van het schrijven! Dagelijks gegrepen worden door de opdracht, en ik rustte meestal niet voor het af is.
Al schrijvende merk ik dat ik half in verleden tijd en half in het heden schrijf, want ik ben nog net niet ‘klaar’.
Ik heb nu nog het gevoel dat ik niet zonder opdracht kan schrijven, dat ik geen haalbaar doel kan bedenken voor de toekomst. Duidelijk is wel: ik wil verder, hoe dan ook. Ik wil de gewoonte van het schrijven gaan doorzetten, na een korte periode van afstand nemen (even loskomen, een klein sabbatical). Misschien komt er dan door wat rust in mijn hoofd wel een mooi schrijfdoel bovendrijven.
Ja, het blijft vreemd om aan het einde te zijn…
                                                                                                                                   Anja